Ο αθεϊσμός λοιμός του εγκεφάλου ανερμήνευτος.
Θρησκευτική ποίηση
Η πνευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Κατά το Ν. 2387/20 (όπως έχει τροποποιηθεί με το Ν. 2121/93 και ισχύει σήμερα) και κατά τη Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το Ν. 100/1975), απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αποθήκευση σε κάποιο σύστημα διάσωσης και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος ιδιωτικού ή μεταφρασμένου έργου με οποιοδήποτε τρόπο ή μορφή, τμηματικά ή περιληπτικά στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, χωρίς γραπτή άδεια του συγγραφέα και του μεταφραστή.
Ο θάνατος είναι η μία αλήθεια
που θα αποκτήσεις
και η ζωή, η άλλη που θα εγκαταλείψεις.
Κατά Ιωάννην Συνειρμοί
του Ιωάννη Μποζίκη
Στάση πρώτη
Η δημιουργία
Κύριε
Εποίησες από το άδειο δια της ανάσα Σου τη μεγαλειώδη έκρηξη
κι από την ακτινοβολία της δημιουργήθηκαν σωματίδια κι αντισωματίδια.
Αυτά στη συνεχεία μετατράπηκαν πάλι σε ακτινοβολία
από την οποία δια θαύματός Σου γεννήθηκε η ύλη και η αντιύλη.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Τις πρώτες στιγμές της ύπαρξής του, το σύμπαν ήταν πυκνό και θερμό.
Καθώς διαστέλλονταν, με την φυσική ροή του χρόνου άρχισε να ψύχεται ραγδαία
και έτσι δια της προσπάθειάς Σου πλάστηκε όλη η ύλη, που αποτελεί τον κόσμο
η οποία συμπυκνώθηκε για να φτιάξει τα γνωστά χημικά στοιχεία.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Κατ' αυτόν τον τρόπο κι από τους πρώιμους χρόνους δημιούργησες αυτήν την ύλη,
αρχικά ενωμένη, απείρως πυκνή, απείρως μικρή κι απείρως άπειρη,
συγκεκριμένη, με αόρατη μορφή και με βαρυτική έλξη
για να λειτουργεί αφ' εαυτού εκ του μηδενός κατανεμημένη.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Εποίησες τη βαρύτητα, που προκαλεί μάζα και ενέργεια,
τα βαρυτικά κύματα με τις πολύ μεγάλες μάζες
όπως τις αποκαλούμενες μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίων
καθώς και την ταχεία ανάπτυξή των μετά την δημιουργία των πάντων.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Κατά την αρχική φάση αυτής της πρώιμης προσπάθειάς Σου
δημιούργησες αρχέγονους προπλάσματος πλανήτες,
που μέσα από γιγάντιες συγκρούσεις και ασύλληπτες πιέσεις
αποτέλεσαν θεμέλιους λίθους για την δημιουργία των σημερινών πλανητών μας.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Έτσι δημιούργησες ένα απέραντο σύμπαν με χιλιάδες γαλαξίες
και αστρικά σμήνη στα οποία περιέχονται δισεκατομμύρια άστρα
καθώς και την γαλακτική οδό, που φιλοξενεί το ηλιακό μας σύμπλεγμα
χώρος όχι κατεξοχήν μοναδικός και διαμέτρου ασύλληπτων διαστάσεων.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Έκανες το σύμπαν μια μορφή κινητής εικόνας του αιωνίου
και κατ' αυτόν τον τρόπο διακοσμώντας το συγχρόνως
δημιούργησες μια πρότυπη εικόνα κινούμενης της σταθεράς
και της αιωνίου αιωνιότητας σύμφωνα με τους νόμους των αριθμών.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Η έννοια της δημιουργίας Σου είναι μια μαθηματική περιγραφή
με εξισώσεις και αρχικές συνθήκες μιας φυσικής αρχής
η μια εμφάνιση από το κάτι μιας πρώιμης προσπάθειάς Σου,
η οποία εξελίχθη με έναν συνεκτικό και περίπλοκο τρόπο.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Το φως, που παρατηρούμε σήμερα από απομακρυσμένες πηγές
εκπέμφθηκε από την εποχή της πρώιμης προσπάθειάς Σου
κι εμείς τώρα βλέπουμε μόνο ένα απειροελάχιστο μέρος της δημιουργίας Σου
και δυστυχώς Σε κρίνουμε εσφαλμένα μόνο με αυτό, που μπορούμε να δούμε.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Κατ' αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε πως εποίησες τον ορατό μας κόσμο.
Δηλαδή την μικρή μας γειτονιά, που αντιλαμβανόμαστε εμείς σήμερα.
Αλλά δεν ξεχνάμε ότι υπάρχει και το αχανές διάστημα το αόρατο σε εμάς,
που το φροντίζεις με μαθηματική ακρίβεια δια των εξισώσεών Σου.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Μέσα από την δημιουργία Σου διαπιστώνω την τάξη και την αρμονία.
Όλα έχουν την σκοπιμότητά τους και κινούνται « καλά λίαν » με κάποιο σχέδιο
ακολουθώντας μια αρμονική εξέλιξη από τα ατελέστερα και απλουστέρα
προς τα τελειότερα και συνθετότερα αντιληπτά ως το παν.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Τμήματα του διαστρικού νέφους αερίων και σκόνης δια της ανάσα Σου
συσσωματώθηκαν δημιουργώντας έτσι τα γνωστά μας άστρα
και λόγω της αυξανόμενης πίεσης αναπτύχτηκαν διεργασίες πυρηνικής πίεσης,
που χάρισαν σ' αυτά τα άστρα την λάμψη τους.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Με την δύναμη της βαρύτητας ένα από τα λαμπερά άστρα Σου
δέσμευσε το κεντρικό νέφος αερίων, που το περιέλαβαν.
Οι περιοχές του αποδεσμευμένου αυτού νέφους με υψηλή συγκέντρωση μάζας
έλκυαν όλο και περισσότερη ύλη αυξάνοντας την πυκνότητά τους.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Χάρη στην βαρύτητα αυτόν των ζωνών αναπτύχθηκαν κι άλλες διεργασίες,
που σχημάτισαν ουράνια σώματα σφαιρικού σχήματος: οι γνωστοί Σου πλανήτες.
Τα μικρότερα δε συσσωματώματα, που δεν δεσμεύτηκαν από την μάζα των πλανητών
άρχισαν να περιφέρονται γύρο τους ως δορυφόροι.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Κατ' αυτόν ακριβός τον τρόπο δημιούργησες τη θαυμάσια Γη και τη Σελήνη μας,
αιωρούμενα μεταξύ Αφροδίτης και Άρη, που συμπληρώνουν την όλη πολυμορφία.
Η δε ατμόσφαιρα της Γης, χωρίς την οποία δεν θα ήταν δυνατή η ανάπτυξη της ζωής,
δια της επικουρίας Σου μας περιβάλει σαν μια γιγάντια προστατευτική ασπίδα.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Κι είπες τότε στο απέραντο πυκνό σκοτάδι να γίνει φως
και στο πυκνό σκοτάδι απλώθηκε αμέσως φως λαμπρό.
Και τότε σε αυτό το λαμπρό φως έδωσες το όνομα ημέρα
και το απέραντο πυκνό σκοτάδι το ονόμασες νύχτα.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Η Γη που κατοικούμε στην αρχή ήταν μια πύρινη υγρή σφαίρα.
Κατά τη διαδικασία της ψύξεως έγινε συστολή και σμίκρυνε η επιφάνειά της.
Ο παγωμένος φλοιός συμπιέστηκε και διατάχτηκε σε διαδοχικές στιβάδες
για να σχηματιστούν πτυχώσεις στην επιφάνειά της όπως οι κοιλάδες και οι οροσειρές.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Από την πρόσκρουση κομητών και αστεροειδών, που αποτελούνταν κυρίως από πάγο
επιταχύνθηκε η ψύξη η οποία διαδραμάτισε μείζονα ρόλο στη διαμόρφωση της Γης.
Ούτω μας χάρισες το νερό και ακολούθως σχηματιστήκαν ωκεανοί και θάλασσες
καθώς και τη πρώιμη ζωή ικανή να εμπλουτίσει την ατμόσφαιρα με οξυγόνο.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Η έξοδος μάγματος από το εσωτερικό της Γης σχημάτισαν τα ηφαίστεια
και η λάβα, που εκσφενδονίστηκε από αυτά κατά την πρώιμη ηφαιστειακή δράση
κάλυψε τα υποθαλάσσια και χερσαία ρήγματα των πλακών, που απομακρύνονταν
άλλα και έφερε πλούσια σε θρεπτικές ουσίες στάχτη βελτιώνοντας το έδαφος.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Όλες οι γεωλογικές δυνάμεις στο σύνολο οδήγησαν την Γη σε σημαντικές αλλαγές.
Συ ευλόγησες το νερό αλλά και τα ποτάμια να είναι ένας καθοριστικός κρίκος
στον υδρολογικό κύκλο βροχής και εξατμίσεως ώστε το μεγαλύτερο μέρος
των βροχοπτώσεων της ξηράς να μεταφέρονται πάλη από τα ποτάμια στη θάλασσα.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Δια των βροχοπτώσεων εσκόρπισες παντού το χαρμόσυνο και ευλογημένο ύδωρ
και τότε είπες να πρασινίσει η Γης και η Γης πρασίνισε κατά το θέλημά Σου.
Άρχισαν να βλασταίνουν πανό σ' αυτή χορτάρια και φυτά, που να βγάζουν σπόρους
και τα καρποφόρα να κάνουν καρπούς, που να περιέχουν τους σπόρους αυτών.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Η παντοδύναμη χειρ Σου συντελεί, ετακτοποιεί, φροντίζει και μεριμνά τα πάντα.
Υπό την σκέπην της κραταιάς δυνάμεως, μεγαλοπρέπειας και προστασίας Σου
έπλασες την μικρότερη δομική και λειτουργική μονάδα της ζωής, δηλαδή το κύτταρο,
φορέας του γενετικού μας υλικού, που έγκειται στην μεταβίβαση της, με την οποία μας εστεφάνωσες.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Κατόπιν εποίησες όλα τα αγαθά με το στοργικό και προστατευτικό Σου βλέμμα.
Συ, που ορίζεις και εξουσιάζεις όλα τα σύμπαντα συγχρόνως με δόξα και τιμή.
Τα πετεινά, που πετούν, τα ψαριά και τα κήτη, που διασχίζουν θάλασσες και ωκεανούς
καθώς και τα άγρια ζώα της φύσεως αλλά και τα ήμερα κτήνη των αγρών, με τα οποία μας επροίκισες.
Μέλπω ύμνους σε Σένα, τον θεμελιώσαντα εν σύνεση τον κόσμο
και αναγγέλλω στους πλησίοντές μου τα επιτηδεύματά Σου.
Κατ'αυτόν τον τρόπο έπλασες και τον άνδρα και τη γυναίκα, ομοίους όμως με τον εαυτό Σου
Τέλεια δημιουργήματα, που εστεφάνωσες και ανέδειξες στο επιμελημένο κοσμικό στερέωμά σου,
Κύριε
Σε αγαπώ και θα σε αγαπώ ολονέν περισσότερων για τα κατορθώματά Σου.
Πάντα θα μέλπω ύμνους σε Σένα τον θεμελιώσαντα εν σύνεση αυτόν τον τέλειο κόσμο
και στο διηνεκές θα αναγγέλλω στους πλησίοντές μου όλα τα παραπάνω επιτηδεύματά Σου.
Στάση δεύτερη
Η κατανόησης
Κύριε, κατανοώ όλα τα ποιήματα της δυνάμεώς σου,
αναρίθμητα, αψεγάδιαστα και ένδοξα έργα πρόνοιας
καθώς και τ'άφθονο γάργαρο αθάνατο νερό,
που τρέχει κρούσταλλο σε μύριες αστέρευτες πήγες.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ τη δι' αφθόνου βροχής
σπορά, καρποφορία και συγκομιδή
καθώς και τα ώριμα φθινοπωρινά μοσχοστάφυλα,
που κρέμονται κάτω από την άψιλη κληματαριά.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ την απεραντοσύνη της θάλασσας
ατελείωτη, ασίγαστη, ακούραστη κι ανεξερεύνητη.
Την βοή των έξαλλων κι ανήσυχων κυμάτων της,
που έρπει στ' ακρογιάλια σαν ανέσπερο χάδι χαράς.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ την άγια γη, που κεντάει η μέλισσα
και αποτελεί υπέρτατη διάνυα κυρίων,
ασπιδοφόρα εγγύηση και προζύμια μάνα
στην μεγάλη μου ελπίδα που ανασαίνω.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ το φως κάθε ημέρας, το σκότος κάθε νύχτας,
τη χαμογελαστή μικρή ροδιά του κήπου μου
με τα τρυφερά και λεπτεπίλεπτα κόκκινα λουλούδια της,
που καμία υποκρισία δεν τα λερώνει.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ τους ουράνιους κόσμους του σύμπαντός Σου,
έργο, που με τόση μεγαλειώδη σοφία συνετέλεσες.
Όλα ανεκφραστώς εστεφανωμένα, πορεύονται
με απόλυτη τάξη και με την θαυμαστή σου αγάπη και πρόνοια.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ κάθε τι, που έχει ζωή και αέναα αναπνέει,
κάθε τι, που εκπέμπει και προκαλεί θαυμασμό
μέχρι σημείου καταπλήξεως και φόβου,
κάθε τι, που είναι ματαιότητα και περαστικό φύσημα ανέμου.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ το έλεος Σου, το ανεξάντλητο,
που διαρκεί αιωνίως και μεθ' υπομονής
όταν υψώνω τάχα ακόμα το γλυκό μου παράπονο
πάνω στο ρυάκι, που ανοίγει το κλάμα μου.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ τ'αναρίθμητα δεινά, που με κύκλωσαν
τα οποία έκρυψα βαθειά μες την καρδία μου
ώστε να τα γνωρίζουμε από κοινού μόνο Εσύ κι εγώ.
Συ όμως με απολύτρωσες και έτρεξες εις την βοήθειά μου.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ τις προσευχές και ικεσίες, που στέλνω κάθε στιγμή
μες τα πελάγη των σφαλμάτων και ματαιοτήτων μου,
καλλιεργώντας μ' άπειρο πείσμα το σεπτό κι αγλαό όραμα
των αναστημένων από τα Σεραφείμ πόθων μου.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ το υπό μορφήν παραβολής πνεύμα Σου,
που εμπνέει πρόσωπα και πρόσωπα, κόσμους και κόσμους
και πορεύετε αντάμα με εκείνους, που γυρεύουν τις φλέβες
που θα τους μπάσουν στ' απείρου την κυψέλη.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ το μυστήριό Σου, που λύνει κάθε διέξοδο.
Τον σπόρο, που σάπισε στο χωράφι και το ψωμί που σώθηκε,
τα τόσα πηγάδια, που δεν έχουν σταγόνα νερό
και τα τόσα σπίτια, που δεν γνώρισαν ποτέ άσπρη μέρα.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ τ' αναρίθμητα χέρια της αγάπης
όταν σφίγγουν τ' απύθμενα σύμβολά Σου
ξέχειλα φως, χάρη, μεγαλοσύνη και ομορφιά
κάτω από τις λεπτές και τρεμάμενες φλόγες των λυχναριών.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ την καλοσύνη, που'ναι επουράνια,
το καθάριο τραγούδι της με τις ανίσκιωτες χάρες τις
αλλά και το φορτίο της γεμάτο στοργή, σεμνότητα
και αέναο θαύμα, που μας κράτα μακριά από τις μικρότητες.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ δε ακόμα το μίσος, τη κακία και τον φθόνο,
που κρατούν στα κοφτερά δόντιά τους τον κόσμο
καθώς λαχταρώ να τα θάψω σ'έναν ονειρεμένο τόπο,
ελευθερωμένο από κάθε φαρμακερό και φονικό πάθος.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ το φωτεινό βασίλειο των ταπεινών,
τις κρυφές αστραπές των αδικημένων από ελπίδες
και το τραχύ και βροντερό περπάτημα των καιρών
κάτω απ'του ουράνιου τόξου τ'αναρίθμητα φιλιά.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ την απέραντη μοναξιά της ευθύνης
καθώς διαβαίνω την φαρμακερή φιδίσιά της στράτα.
Την ιερή ώρα του οργώματος πάνω στο ξύλινο αλέτρι
και την ταπεινότητα των ποιητών, που τρέφετε στο περιθώριο.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ το ασήκωτο όραμα της Δικαιοσύνης Σου
καθώς είμαι ο πρώτος υπερασπιστής στο θαύμα της
κατά των αναρίθμητων θεόρατων θυελλών,
που ξεθεμελιώνουν και εξανδραποδίζουν την ελπίδα για το δίκιο.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ τη χαρά και τις αναρίθμητες μπόρες της θλίψης,
που ταξιδεύουν σεμνά και σιωπηρά από τον πόνο στο θάνατο,
την ασύλληπτη αέναη μάχη μου κατά του αβάστακτου κακού
καθώς και τα χουγιαχτά των δειλών, που με περικυκλώνουν.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ την φωλιά που κτίζει το χελιδόνι,
το ηλιοτρόπιο χαμόγελο του διψασμένου βρέφους,
την ορφανεμένη μοίρα, που πηγαίνει και έρχεται
και την ματωμένη αγάπη, που δεν φτάνει ποτέ.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ τη μικρή αιωνιότητα της ζωής που μας χάρισες,
το παντοτινό ανεξιχνίαστο, εναγώνιο ερώτημα,
τον ήλιο, που κανείς δεν βλέπει, το σήμερα που χάνετε
και το αύριο, που σβήνει λίγο πριν προλάβει να ανάψει.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ το θάνατο της ανθισμένης λεμονιάς,
την αρχαγγελική σάλπιγγα, που θεμελιώνει τη μοίρα,
τον χρόνο, που διακόπτετε μέσα στα αλμυρά μας δάκρυα
καθώς πισωγυρίζει στις σκοτεινές βαθιές πήγες του.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ την αιώνια ζωή, που ξαναγυρίζει στο φως
με την πληρότητα και την αγνότητα της αθανασίας,
το ελπιδοφόρο αναστάσιμο ανέβασμα του χελιδονιού
στην ουράνια αγκαλιά, που χωρεί τόσους και τόσους γαλαξίες.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Κατανοώ όλα τα νοητά και μη, που δεσπόζουν τον κόσμου Σου,
τα όσα μέχρι τώρα απεκαλύφθησαν δια της θαυμαστής προστασίας Σου
και τα όσα θα αποκαλυφθούν στους απροσμέτρητους προσεχούς χρόνους
καθώς και τη βασιλεία Σου διηνεκώς στους ατελεύτητους αιώνες.
.
Ούτω άδω ύμνο εις το όνομα Σου,
Κύριε
ενώπιόν Σου και με τα δάκρυά μου.
Το ζητούμενο η μικρότερη απόσταση από τον Θεό
Στάση τρίτη
Η αγάπη
Κύριε
Είσαι το σχήμα της τεράστιας και τέλειας μήτρας αγάπης,
το σίγουρο χέρι, που οδηγεί τα δειλά μου βήματα
καθώς και το πλούσιο χάρισμα στην παχνιασμένη νύχτα,
που αγκαλιάζει την κουρασμένη και τετριμμένη μου ύπαρξη.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Είσαι το καλοκάγαθο πρόσωπο της ανέγνοιαστης παιδικής ψυχής,
και το ταπεινό χαμομήλι του ουράνιου πνευματικού αγρού.
Η ωκεάνια μύηση, που εισχωρεί στο αίμα και στις φλέβες
και η ανεκτίμητη σπίθα της αγάπης, που δίνοντας γίνεται όλο και πιο πλούσια.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Από Σένα μεταλαβαίνω άπλετη αγάπη και ηλιόφως ελπίδας.
Διαλαλώ την δόξα Σου όπως το μερμήγκι το κόπο του,
το γερμένο λουλούδι το μεθυστικό άρωμα τον ανθών του,
η φωτιά τη θερμότητά της και η θάλασσα τη γαλήνη και τον θυμό της.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Θεέ μου, φανέρωσε όλη την καλοσύνη και τη σοφία Σου
σε εμένα τον αιχμάλωτο των περιστάσεων του αγνώστου « εγώ ».
Πόσο φειδωλή και πανικόβλητη κατάντησε η σπορά της αγάπης Σου
στη τωρινή τρομακτική και στενόκαρδη σκοτεινή εποχή;
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Δήλωσε την παρουσία Σου και εμφανίσου δια της φιλαληθείας Σου
όπως είσαι μέγας και υψηλός επί των ουρανών και συμπάντων
ώστε να εκλάμψει το ακατανίκητο μεγαλείο της αγάπης Σου
και επ' αυτής έλθει το φως, που φέγγει και φωτίζει εκείνους που Σε ποθούν.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Σταμάτησε τον εωσφορικό και εγωιστή παράλογο άνθρωπο,
που πάει μόνος ενάντια στον ρυθμό των εξισώσεών Σου.
καθώς και το σιωπηρό φθόνο καλών κατά τα άλλα πιστών Σου,
που χάνονται χρόνο με τον χρόνο στην ορμή των καιρών.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Είναι τόσο μεγάλο και ανεξάντλητο το τραγούδι του αγαθού Σου έργου,
που όλων των Συμπάντων οι ικανοί και σοφοί εάν τύχη και ενωθούν
δεν θα μπορέσουν από κοινού να το αναμέλψουν μήτε και να το νεουργείσουν.
Ας μην τρέφουν αυταπάτες και γεμίζουν με ανούσιες προσπάθειες το κενό των γνώσεων.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Με τι ευκολία, πανάγαθε, τετραγωνίσαμε τη ζωή μας, την ελευθερία και την ελπίδα μας
ακόμα δε τη καλοσυνάτη αγάπη, τον έρωτα, την ηθική, τη λογική και την φαντασία μας.
Όλες αυτές τις αξίες μας τις ανταλλάξαμε με κούφιες τετραγωνισμένες αντιπαροχές
αδιαμαρτύρητα, absque bello για να εκπληρωθεί η αναπηρική μας υποτέλεια.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Το τόσο δάκρυ, που στάλαξε από τους αρχαίους χρόνους, το αίμα που κύλισε
καθώς και ο πόνος, που στέναξε δε κατόρθωσαν να μπολιάσουν και να πλημμυρίσουν
τις καρδιές μας με την πολυπόθητη πάναγνη αγάπη και την αναμάρτητη ειρήνη.
Πιάνομαι από το γαλανό Σου βλέμμα για να μην εγκλωβιστώ στα δεσμά των περιστάσεων.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Καθώς περνά ο καιρός υποχωρούμε σε έναν αλλοτινό κόσμο χαμηλών ιδανικών.
Πατάμε κι οδυρόμαστε πάνω στα αποκαΐδια των συντριμμιών μας και στις στάχτες μας.
Δε θα βγούμε φοίνικες από την τέφρα μας για να πλημμυρίσουμε τους ουρανούς Σου
εάν δεν προσγειωθούμε στην αγάπη Σου και στο εφικτό της
καρδίας, που μας απόμεινε.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Πώς να γίνω πρωτόπλαστος αγνός σαν τη πρώτη ημέρα της Δημιουργίας Σου;
Αφού γερνώ μέσα σε αυτόν τον άπληστο κόσμο και περιφέρω τον καημό μου.
Βουλιάζω με πόνο μέσα σε αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της σκοτεινής απόγνωσης.
Πότε, Θεέ μου, θ' αξιωθώ να κερδίσω κάποιο μικρό μοιράδι ευτυχίας;
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Περιμένω από Eσένα να αρπάξω τη αγάπη για να την κάνω δική μου.
Όπως άρπαξαν από Εσένα εκείνο το σκοπό τα αηδόνια, που κελαηδούν εξαίσια ακόμα,
τα ρυάκια, που κελαρύζουν, οι αστραπές, που βροντούν, η θάλασσα, που ψιθυρίζει σε κύματα
καθώς κι όλο το ανεξάντλητο τραγούδι της άνοιξης, που γίνεται αύρα, που γίνεται χάδι και ύμνος.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Τρύπωσε στην καρδιά μας η μελαγχολία και η θλίψη διέγραψε το φαιό περιθώριό της
και δεν υπάρχουν περήφανες ημέρες παρά μόνο του χρόνου και του πόνου οι πικρές ώρες.
Που είναι της αγάπης τα καλοκαιρινά πρόσωπα όπου η ζωή στάλαζε στο μεγαλείο της;
Όλα εξαϋλώθηκαν και χάθηκαν στον αδηφάγο χρόνο και στις σκοτεινές καταχνιές του.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Είσαι, Θεέ μου, καλός και στοργικός και η αγάπη Σου εκτείνεται τριγύρω Σου
και πάντοτε αποδεικνύεσαι αγαθός, αληθής, αξιόπιστος και ευεργετικός.
Υποβαστάζεις και υποστηρίζεις όλους όσους κινδυνεύουν να καταπέσουν
και εγείρεις όρθιους και πάλη όλους όσους κατέπεσαν και συνετρίβησαν.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
ΟΘ μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Με συνεπαίρνει η εξισωμένη αγάπη στις διάφορες μορφές τις:
τυφλή, μονόπλευρη, τραγική, σταθερή, ρευστή, ανολοκλήρωτη, άνευ όρων,
που κρατάει τους ανθρώπους κοντά και απέναντι σε όποια απειλή
και διευκολύνει τη συνέχιση του είδους μέσω της αναπαραγωγής.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Οι άνθρωποι θα'πρεπε να είναι απλοί, αληθινοί και στοργικοί, πράοι και καλοσυνάτοι.
Κι όμως κάτι αλλοίωσε την απλότητά τους καθώς την φιλαλήθεια και τα συναισθήματά τους.
Η καλημέρα μεταμφιέστηκε σε ένα άγριο πρόσωπο ασυγκίνητο, που προσφέρετε με φιλοδώρημα
κι η αγάπη διολίσθησε και παγιδευτικέ στα υπονοούμενα σχήματα του άκρατου εγωισμού.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Γέμισε ο τόπος αναγκαιότητες, κατακτήσεις, επιθυμίες, αντιπαροχές, χρέη και τύψεις.
Και νομίζαμε, πως όλα αυτά ήταν ένα διάλειμμα στην μικρή μας αιωνιότητα, που λέγεται ζωή.
Κι όμως, πόσο εύκολα αιωρούμασταν στην πλήρη άγνοια, που ροκάνιζε απροκάλυπτα το μέλλον μας
και με τι ευκολία ακάθεκτοι ορμίσαμε στο σκοτάδι του χρόνου, που ήταν από πριν καταδικασμένο.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Δε συμβιβάζομαι στις ανούσιες πεποιθήσεις και στις προσδοκίες της ταχύτητας
και απεχθάνομαι τις διπλές και τριπλές κατευθύνσεις της συμπεριφοράς.
Δεν εφησυχάζω στις παραμορφωμένες ουτοπίες των καιρών και στις εύκολες αποδημίες
και μήτε που βολεύομαι στη δωρεά του εκπορνευμένου γήινου χρόνου, που μας έχει προδιαγράψει.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Προορίζω την ψύχη μου στη ποιητική διάθεση κάτω από την αγάπη Σου, πανάγαθε, Θεέ μου.
Εκεί διαγράφω την ελευθερία μου, προσμένοντας να είμαι ο αληθινός εαυτός μου και δηλώνω παρών.
Γίνομαι ποίημα, αγκάθι και καημός άλλοτε θάλασσα και ουρανός. Ζυμώνω και πλάθω συναισθήματα,
κόβω και λινό τα δεσμά και διαλαλώ την αγάπη και τη δόξα Σου και αποδίδω ατόφιο το όνομά Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Με τι ευκολία πέσαμε παραδομένοι μέσα στη μοναξιά και στην ανυπαρξία των άγνωρων κόσμων.
Δεν αγαπήσαμε αλλήλους παρά μόνο τον ίδιο τον εαυτό μας και κλειστήκαμε στο μυστικό δωμάτιο.
Καθώς εκεί στο γυαλί των ψευδαισθήσεων πουλήσαμε το φως το αληθινό μαζί με τις αποσκευές μας.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Αέναα γυρνούμε γύρο από τον κύκλο της κιμωλίας κι αναπαράγουμε τις ίδιες και τις ίδιες πίκρες.
Βαδίζουμε κι όλο ανεβαίνουμε στη κορυφή. Κατρακυλάμε για να αρχίσουμε και πάλι από την αρχή.
Με μια μονοκοντυλιά ανακαλούμε και διαγράφουμε. Δύσκολα δίνουμε και πολύ εύκολα λησμονούμε.
Ανταγωνιζόμαστε, μισούμε, περιφρονούμε και αδιαφορούμε άλλα το θάνατο ισότιμοι θα το διαβούμε.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Αποτάσσω το ρύπος και τον ονειδισμό του προκλητικού κακού και άκρατου εγωισμού,
αποτάσσω το παράφορο και βδελυρό μίσος των ανθρώπων, που υπερβαίνει κάθε όριο,
και προσεύχομαι εις τον αγαθό Θεό μου να κρίνει και να πράξει σύμφωνα προς τον νόμο Του.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Εξορκίζω την υπόγεια αβυσσαλέα φωνή του μεγάλου αδελφού, που ξελογιάζει και κολακεύει.
Eξορκίζω την κατά βήμα προσαρμογή των αμνών στο ύπουλο γέλιο των καιρών.
Eξορκίζω τον εγκλωβισμό της ζωής στις αιχμηρές γωνίες του βρικολακιασμένου σκοταδισμού
και προσμένω την εκ νέου στύλωσης της ημιθανής αγάπης για να μέλψω το προδομένο Ωσαννά αυτής.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Ω Θεέ μου, κάνε, το θαύμα Σου για να ξεπροβάλει ο γελαστός ήλιος στην έκφραση του προσώπου.
Κι εάν δεν είναι αρεστός στους άψυχους και αναίσθητους ας γελάσει στον εαυτό του.
Η ζωή μας κρέμεται από τη χείρα της αγάπης Σου και δεν θα την αφήσουμε θανάσιμα να πληγωθεί.
Κύριε και Σωτήρ μου θα ψάλω πάντοτε και άπαυτος,
ότι ο Θεός μου είσαι Εσύ, με αγαπάς και εκχύνεις όλο το έλεός Σου,
και δεικνύεσαι πιστός και αληθής στις υποσχέσεις Σου.
Ότι ο Θεός μου είσαι Εσύ και παντού θα διακηρύξω το μεγαλείο Σου
καθώς και το ύψος της αγάπης Σου.
Στάση έβδομη
Η προσευχή
Κύριε
Πρωί, προ της μεγαλοπρεπής ανατολής του ηλίου
θαυμάζω το μεγαλείο Σου και ανυμνώ το όνομά Σου.
Απαγγέλλω το έργον και το ποίημα όπερ συνέταξα για Εσένα
και ψάλλω αυτό με όλα τα συναισθήματα της καρδιάς μου.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Ύψιστε ευφραίνομαι και γεμίζω από αγαλλίαση
σκεπτόμενος το μεγαλείο Σου και τη θαυμαστή Σου πρόνοια
καθώς και την πατρική σου προστασία που Μου έδειξες
και ψάλλω ύμνους δοξολογίας εις το όνομά Σου.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Στηρίζω όλη την αγαθή ελπίδα μου σε Εσένα
και με όση φωτιά της ψυχής μου απομένει.
Ποθώ να την αναλώσω στο βωμό του Λόγου Σου
για να ζυγιάσω και να βυθομετρήσω το βάρος της ύπαρξής μου.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Δεν απορρίπτω τους νόμους Σου και δεν τους περιφρονώ.
Μήτε που ασκώ την ανομία υπούλως κατά των
για να τους πλήξω και επιτύχω την εξόντωσή των
αλλά μνημονεύω και διαλαλώ την δύναμη και την αρμονία αυτών.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Είσαι η δύναμη των δυνάμεών μου και ο πανίσχυρος βοηθός μου
καθώς και η καταφυγή κατά των τεράστιων αναστατώσεων και μεταβολών.
Εν μέσω των νόμων Σου θα μείνω σώος και ασφαλής στην Γη που δημιούργησες
την οποίαν θα χρησιμοποιώ ως ιερό σκήνωμα και κατοικητήριό μου.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Δεν προσφεύγω ή προσέρχομαι σε Εσένα από φόβου Σου.
Προσέρχομαι με βαθειά και μελετημένη σκέψη της καρδιάς μου
και πένητας δε μόνο της φρόνησης και της σύνεσης των νόμων Σου.
Συ, θα με ποιμάνεις στα ατελεύτητα τώρα και μετά τoν θάνατό μου.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Έρχομαι σε Εσένα με ήρεμη διάνυα για να δω τα έργα Σου,
τα όσα καταπληκτικά και θαυμαστά και ως άλλα τρόπαια έστησες επί της γης
και αναλογιζόμενος το μέγεθος της χάριτος και του ελέους Σου
το οποίο δημιουργεί χαρά, αγαλλίαση, καλοσύνη καθώς και σωτηρία.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Μπόλιασέ με, με το φως της ημέρας και το όνειρο της νύχτας
για να βρω μέσα μου και γύρωθέ μου την αλήθεια και την ευτυχία.
Πανάγαθε, πλημμύρισε την παντάνασσα καρδιά μου με μακαριότητα
για να συναισθανθώ την ουσία των πραγμάτων, την πεμπτουσία της ζωής.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Κατελήφθη η καρδιά μου υπό εσωτερικής ταραχής και αγωνιά.
Ζητώ από Εσένα βοήθεια για να διαφύγω μακράν του μοχθηρού κόσμου.
Ο διαπληκτισμός και η αντιλογία αυτών με παρασέρνουν σε πράξεις ακατανόητες.
Σε εγκαρτερώ, οιστρηλάτησε με, με υπομονή θεϊκή για να σωθώ από την ανομία τους.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Μεταλαβαίνω αγάπη και εκτυφλωτικό λαμπροφόρο ηλιόφως
από την ξέχειλη κούπα της καλοκάγαθης αγάπης και ειρήνης Σου
και στο γελαστό πρωινό παίρνω τον χρόνο μες τα χέρια μου
για να τον κανακέψω με μια καλή πράξη, που μετράει για χίλια καλά λόγια.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Εναποθέτω και στηρίζω την ελπίδα μου στο σίγουρό Σου χέρι,
που οδηγεί τα δειλά μου βήματα στον σωστό δρόμο της αρετής.
Θεέ μου, ποτέ μην απομακρύνεις την προστατευτική Σου χείρα
και μην λησμονείς να με ευσπλαγχνισθείς όταν αυτό καθίσταται αναγκαίο.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Οδήγησέ με στον δρόμο των εντολών Σου, τον αρεστό για Εσένα
και τότε θα πορεύομαι και θα σε ανυμνώ φωτιζόμενος της αληθείας Σου
με όλη την δύναμη της καρδιάς μου για να εισέλθει ενώπιόν Σου η προσευχή μου,
που απόθεσα στο γελαστό πρωινό της υπομονετικής αγνότητας.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Σου δίνω όλη την αγάπη μου και μου την δίνεις κι Εσύ
σαν μια δίκαιη και ατελείωτη ανταλλαγή που μας απομένει.
Φανέρωσέ μου δια του φωτισμού Σου την οδό των εντολών Σου
και μην με αφήνεις να πέσω στις παγίδες της αμαρτίας.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Συμμάζεψε και δάμασε την επί μακρών χρόνων ακράτητη ορμή μου
και γλύτωσέ με από τους πειρασμούς που με κυκλώνουν.
Πανάγαθε Καθοδηγητή, αξίωσέ με του ελέους και των οικτιρμών Σου
και δώσε μου δύναμη προστατευτική και χάρισέ μου ποθητή ειρήνη.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Συ είσαι η καταφυγή μου και η αγαλλίαση της ψυχής μου.
Ευλογημένο να είναι το όνομά Σου, ω θεέ μου, Συ,
που με πάσαν αγαθότητα αποδίδεις το δίκαιον στους αδικημένους
καθώς τους ενθαρρύνεις και τους καθιστάς ισχυρούς.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Είσαι, ο θεός μου, ο πολυεύσπλαχνος εις τον όποιον ανήκω.
Τον οποίον λατρεύω πριν ακόμη εξημέρωση η αυγή.
Ο θεός μου, που μου παρέχει βέβαιη και ακαταγώνιστη βοήθεια
και συντελεί πάντα εις το να με αποκαταστήσει εις την προτέρα χαρά και ειρήνη.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Κανείς δεν δύναται να συγκριθεί προς εσένα, Θεέ μου
και κατά τα μεγάλα και θαυμαστά κατορθώματά Σου.
Εισάκουσε την προσευχή μου και δώσε προσοχή εις την φωνή μου
και ρίψε ευμενές το πατρικό Σου βλέμμα επ' εμού και ελέησέ με.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Όταν ο πόθος κι η λαχτάρα κατακλύσει το είναι μου και με κατακυριεύσει,
μη με ξεχάσεις, θεέ μου και πάλι πάρε με απλόχερα στην αγκαλιά Σου
και οδήγησέ με στον ορθό δρόμο, τον αρεστό σε Εσένα,
τον δρόμο τον εντολών Σου, φωτιζόμενος υπό της αληθείας Σου.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Η επιθυμία μου είσαι, εσύ, Κύριε, ο μόνος ακτινοβόλος πυρετός μου
και η σωτηρία την οποία περιμένω, εξ αυτού του πυρετού και μόνο θα προέρθει.
Και με την βοήθεια και την προστασία σου δεν θα κλονιστώ πλέον
ουδέ θα αποθαρρυνθώ από το κακό και όσο μπορώ θα παραμείνω ακατάβλητος.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Κύριε, σώσε μας από τον βούρκο τον οποίον ευρισκόμαστε
για να μην βυθιστούμε τελείως και πνίγουμε μέσα σε αυτόν.
Εισάκουσε την προσευχή μας διότι ο κίνδυνος τον οποίον διατρέχομαι
επέρχεται στην σάρκα μας ύπουλα, πονηρά και εσπευσμένα.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Το τέρας της δυστυχίας και το φαινόμενο της συμφοράς σκορπά ανησυχία και φόβο
καθώς καταχτυπά τις καρδιές μας με σκοπό να εξουθενώσει τις ζωές μας.
Σκύψε από το ύψος του Άδειου και άκουσε τις τεταπεινομένες προσευχές μας
και γίνε για εμάς υπερασπιστής και φρούριο οχυρό απόρθητο για να μας σώσεις.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Εμπιστεύομαι την ζήση μου και την θανή μου σε Εσένα
καθώς την μοίρα και όλα τα μυστικά μου και χωρίς προσχήματα.
Μην τα απωθείς μακριά από την προσοχή Σου και απομακρύνεσαι από εμέ.
Ανταπόδωσε αισθητότερα την κρυφή κι ανομολόγητη αγάπη Σου.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Μας εκτόπισαν οι καιροί κι αγρυπνά ο χρόνος και ο θάνατος
και η άμετρη απελπισία της φωνής μας πολλαπλασιάζεται.
Εφανέρωσε την δικαιοσύνη Σου και γίνε συγγνωμονικός στα αμαρτήματά μας
και ευδόκησε να ακούσεις την γοερά κραυγή και να δεχτείς τη προσευχή μας.
Κύριε εκεκράζω προς Σε για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Θεέ μου, που στοργικώς παρακολουθείς και γνωρίζεις την όλη ζωή μου
όταν προσκρούσω και πέσω, θέσε υποκάτω την χείρα σου και υποβάσταξέ με.
Καθώς ο νόμος σου είναι χαραγμένος πολύ βαθειά μέσα στην καρδιά μου,
πάντοτες θα βλέπω τον ευθύ δρόμο της αρετής μη απομακρυνόμενος από Εσένα.
Προς Σε Κύριε βοηθέ και υπερασπιστέ μου, κεκράζομαι
και προς Σε τον Θεώ μου απευθύνομαι για να ακούσεις την προσευχή μου
και ευδοκώ να προσέξεις την φωνή της ικεσίας και παρακλήσεώς μου,
που απευθύνω προς Εσέ για να την κρίνεις εν τη δικαιοσύνη Σου.
Στάση ενδέκατη
Η ματαιότητα
Κύριε
Ματαίως εκοπίασαν όσοι έψαχναν το μεγάλο όνειρο,
οι αλαζονικοί με την ασύλληπτή τους δύναμη
διότι εχόρτασαν μόνο αγαθά των συμφόρων
μέσα στην σκοτεινή φυλακή της ανομίας.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν αγρούς και φύτεψαν αμπέλους
και εποίησαν άφθονο παραχθέντα καρπό
από την καλλιεργηθείσα γη με κόπους βαρείς
αφού εσφαλμένα εκινήθεισαν μετά περιφρονήσεως και χλεύη.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν άνθρωποι εις τα γήινα προσκολλημένοι
με πονηρά σχέδια και εφαρμοστούς διαλογισμούς
και επιζήτησαν δια δόλο την καταστροφή του πλησίον
ώστε να τους μισεί και να τους αποστρέφεται η θεία δίκη.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν όσοι εργάζονται στην ανομία
μακριά από την απλότητα, την καλοσύνη και το φως,
Όσοι πορεύονται θεότυφλοι μες τα σκοτάδια
με τις σκιαχτερές βρόμικες παρουσίες τους.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν οι αντίπαλοι αδικούντες με,
με απάτη, δολερά ψεύδη, πονηρές συκοφαντίες
καθώς και με την στήριξη των ανειλικρινών ψευδομαρτύρων.
Συ όμως με λύτρωσες από τις εσκεμμένες πλεκτάνες τους.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν οι θρεμμένοι με τα μακρινά οράματα,
που δεν χόρτασαν τόσους τάφους και τόσο αίμα
και συνεχίζουν να ξεσχίζουν με τα σατανικά τους νύχια
τα δένδρα της χάριτος και χαράς καθώς τις ρίζες της αγάπης.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν πολεμιστές, που σφυρηλατούν
το σίδερο, το ατσάλι και τα βροντερά κανόνια τους.
Ξέχειλοι από άφθονο μίσος και έρεβος
κρατούν κάτω από την οπλή τους την ανθρωπότητα.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν μες την τρισάθλια πλάνη τους
αυτοί που ανεγείρουν και όλο καταστρέφουν
με βόμβες νετρονίου, πλουτωνίου και ραδιενέργεια
τα όσα δημιούργησες στον θαυμαστό σου κόσμο.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν κυνηγοί άπληστοι του κέρδους,
φαύλοι ,κούφιοι, άθλιοι, τυχοδιώκτες κι αρνητές.
Τόσοι πολλοί, θάφτηκαν στο βαθύ πηγάδι του μηδέν
που μόνο σκιές και σκοτάδια το γεμίζουν.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασα για τους ανεκπλήρωτούς μου πόθους
να βρω τη ζωή, τη χαρά, το φως
κι όλο να τρέχω στου μαύρου μου χαμού τα μέρη
και στα φρικτά κελεύσματα του κάθε πόνου.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και
τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν, λαχτάρισαν και αγωνίστηκαν
με τόση άγρια λύσσα στης ζήσης το καμίνι.
Τώρα καλεί ο θάνατος και τους ξεσχίζει
κλίνει λογαριασμούς κι οριστικά τους σβήνει.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και
τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν στο κακοτράχαλο ανέβασμα της νίκης,
εκεί, στη τρομερή κι απάτητη κορυφή της.
Κι όμως σκαλί σκαλί πίσω κατρακυλούν στην ερημία τους
γυμνοί, απόκοσμοι, χαμένοι, γερασμένοι.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και
τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν όσοι προσπάθησαν να φανούν κάτι
διαβεβαιώνοντας τους άλλους, πως δεν γνωρίζουν τίποτα
καθώς και όσοι θεώρησαν τους εαυτούς τους φωτισμένους
βλέποντας τις ελλείψεις μόνο των άλλων κι όχι τις δικές τους.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και
τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν άνθρωποι τυφλωμένοι
συνέπειας της αλαζονείας, που τους εμπνέει φθόνο.
Να φαντάζεστε, πως μπορεί να πέσουν ανά πάσα στιγμή
από ένα πολύ απλό και απρόοπτο φύσημα.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν να πραγματοποιήσουν τα απραγματοποίητα
αφού στη ζωή τους δεν έψαξαν να βρουν τις ευκαιρίες
που τους παρουσιάζονταν για να γίνουν κάπως ευτυχισμένοι.
Είχαν την αφέλεια να ζητούν μόνο το άφθαστο και το αδύνατο.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν οι υπερηφανευόμενοι μόνο την επιτυχία
καθώς έλαβαν περισσότερα απ' όσα έδωσαν.
Όμως δεν κατόρθωσαν να γίνουν άνθρωποι της αξίας,
που αντιθέτως δίνουν περισσότερα απ' όσα λαμβάνουν.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν οι εχθροί Σου κι αποτόλμησαν πονηρά έργα
μετ' ασεβούς καυχήσεως κατά του προσώπου Σου
ενώ γνώριζαν ότι είναι εγκλεισμένοι εν τη παλάμη Σου
ένεκα επικείμενης αυστηρής κρίσεώς σου.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν οι κοινοί κόλακές μου, που έπλεκαν εγκώμια.
Ενώ, κατά εμού υπούλως μελετούσαν το άνομο εγκληματικό τους σχέδιο.
Σ' αυτούς, Συ, θα υψωθείς κραταιός και δυνατός προστάτης μου,
ώστε η αποτυχία τους να είναι βέβαιη και ολέθρια.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν οι ανήσυχοι και δημιουργικοί κοπιούντες
με το αιχμηρό βλέμμα στραμμένο μόνο στο μέλλον
δίχως αναζήτηση επιστροφής στις ρίζες,
επιμένοντας να σβήσουν και να πεθάνουν το παρελθόν.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν οι εκλιπαρούντες τη σώφρονα δύναμή Σου
να Σου ζητήσουν αχόρταστο προικισμένο νου και σώμα.
Ευτυχώς, που δεν εκτέλεσες το πονηρό θέλημά τους.
Εάν κάτι τέτοιο τους είχες δωρίσει, θα Σε είχαν δια παντός
αγνοήσει.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια
Ματαίως εκοπίασαν και ταυτίστηκαν με τους κοσμικούς.
Πλανεμένοι επηρεάστηκαν από τα πνεύματά τους.
Δεν ταυτίστηκαν όμως μ' Εσέ και με το θέλημά Σου
και δίχως φρόνηση απόλαυσαν τα φθαρτά κι έχασαν τα πάντα.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν και δίδαξαν τη καλοσύνη και την ευεργετικότητα
αλλά μακριά από τη σύνεση, τη σοφία και την τελεία του νόμου.
Έτσι διέπραξαν πλήθος αδικημάτων οι περιφρονούντες των νόμων Σου
και επήλθε αποτέλεσμα φλυαρίας απατηλό και σαθρό.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασα για την έπαρση των διαλογισμών μου,
τις βδελυρές μου επιορκίες και τις αμαρτωλές μου αδικίες.
Τώρα, δεν ξέρω για ποιο κρίμα μου να πρωτοκλάψω,
για ποιους ματαιόδοξους σκοπούς μου να θρηνήσω.
Συ γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.
Ματαίως εκοπίασαν και επιτέλους με παρατεταμένη αγωνιά
στάθηκαν και Σε ρώτησαν: που' ναι το νόημα και που ο σκοπός ;
Πίσω από των νεφελών επρόβαλε δυνατή και βροντερή φωνή
και είπε το στόμα αυτής: ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης.
Συ, Κύριε, γνωρίζεις από τί επλάσθημεν
και ότι είμεθα παρασυρόμενο χώμα
προς τα φθαρτά και τα μάταια.