Η πνευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμιά διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Κατά το Ν. 2387/20 (όπως έχει τροποποιηθεί με το Ν. 2121/93 και ισχύει σήμερα) και κατά τη Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το Ν. 100/1975), απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αποθήκευση σε κάποιο σύστημα διάσωσης και γενικά η αναπαραγωγή του παρόντος μεταφρασμένου έργου με οποιοδήποτε τρόπο ή μορφή, τμηματικά ή περιληπτικά στο πρωτότυπο ή σε μετάφραση ή άλλη διασκευή, χωρίς γραπτή άδεια του μεταφραστή.

Τα δύο φόβητρα

Βρισκόμαστε στην αίθουσα του Δικαστηρίου, όπου ο Καντής (Δικαστής), αποδίδει δικαιοσύνη. Στη σκηνή είναι τοποθετημένα: στο κέντρο του τοίχου, πάνω σε πράσινη τσόχα, ένας τουγράς - επίσημο σύμβολο του Οθωμανικού κράτους - δεξιά κι αριστερά δύο οθωμανικές σημαίες, όπου διακρίνεται η ημισέληνος και τρία μεγάλα ανατολίτικα καθίσματα. Στο βάθος βρίσκεται μία κλειστή πόρτα, όπου στέκονται δύο χωροφύλακες. Μπαίνουν στην αίθουσα ο Καντής, ένας ορθόδοξος παπάς και ένας γραφέας. Ακολουθούν ακατάστατα οι κατηγορούμενοι. Στην είσοδο, στο βάθος, στέκεται το Σκαθάρι, που προσπαθεί να εισέλθει στην αίθουσα ενώ οι δύο χωροφύλακες δείχνουν να το εμποδίζουν.

Σκαθάρι: Αφήστε με παρακαλώ! Αφήστε με! Είμαι ο μηνυτής, ο μηνυτής αυτών των κατηγορούμενων!!

1ος χωροφύλακας: Εσύ; Ένα Σκαθάρι; Δεν είμαστε καλά! Από πότε ένα έντομο κάνει μηνύσεις;;

Σκαθάρι: Γιατί;; Σας φαίνεται παράξενο; Ένα Σκαθάρι δεν μπορεί να παραστεί σε ένα δικαστήριο; Δεν μπορεί να κατηγορήσει διεφθαρμένους και εκβιαστές;;

2ος χωροφύλακας: Αναθεματισμένο πλάσμα! Ουστ από 'δω! Πώς τολμάς και μας κοροϊδεύεις; (Προσπαθεί να το βγάλει έξω από την αίθουσα).

Σκαθάρι: Κάτω τα χέρια σου ανόητε!! Κύριε Δικαστά, κύριε Δικαστά! Είμαι ο μηνυτής όλων αυτών, εδώ που βρίσκονται στην αίθουσα κι οι χωροφύλακές σας με εμποδίζουν να εισέλθω μέσα!!

Καντής: Ποιος εμποδίζει ποιον;; Δεν κατάλαβα! Χωροφύλακες, αφήστε ελεύθερο τον μηνυτή να εισέλθει!!

1ος χωροφύλακας: Μα Καντή μου, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο, έχουμε ένα Σκαθάρι και μάλιστα ένα περίεργο Σκαθάρι, μισό έντομο μισό δέντρο!!

Καντής: Τι είπες ουλάν; Έντομο;; Περίεργο:!! Για φέρτο'δώ να το δω! Πώς γίνεται κι ένα Σκαθάρι μηνύει ανθρώπους;; Γραφέα, εδώ κάτι δεν πάει καλά!! Ποιος από εσάς έκανε δεκτή τη μήνυσή του;;

Γραφέας: Καντή μου, ίσως να μην έχετε συνηθίσει σε τέτοιου είδους πλάσματα, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα Σκαθάρι διαφορετικό από αυτά, που έχετε στο μυαλό σας! Αυτό το Σκαθάρι έχει νοημοσύνη, είναι έξυπνο και πολύ εύγλωττο!!

Καντής: Ένα Σκαθάρι να έχει νοημοσύνη και να είναι έξυπνο κι εύγλωττο;; Δεν είμαστε καλά!! Για φέρτε το εδώ μπροστά μου, για να δω τι ζητάει από το Δικαστήριό μας!! (Οι χωροφύλακες το φέρνουν σέρνοντάς το, μπροστά στον Καντή).

Παπάς: (Ξαφνιασμένος) Ωχ!! Θεέ μου!! Ωχ!! Θεέ μου!!

Καντής: Τι έγινε παπά μου; Τι έπαθες κι αναφέρεσαι στον Αλλάχ;;

Παπάς: Καντή μου, αυτό το έντομο, είναι το γνωστό Σκαθάρι, που έχει διαφορές μ' αυτόν τον Καρατάσο μπέη και τον Δήμαρχο Καραγιουσούφ Αγά Καπετανάκη!!

Καντής: Κι εγώ, ήρθα από την Ιστανμπούλ για μια μήνυση, που υπέβαλε ένα Σκαθάρι;; Γραφέα, δεν είμαστε καλά!! Για κοίτα να δεις μήπως έκανες κάποιο λάθος; Εγώ πώς μπορώ να κάνω δεκτή την μήνυση ενός εντόμου, έστω κι όπως το λες, ενός έξυπνου σκαθαριού; Εδώ, σ' αυτήν τη σεπτή αίθουσα, θα δικάσουμε ανθρώπους σοβαρούς, έντιμους, αξιολογότατους, όπως το Δήμαρχο της Βαρηούπολης και τον κύριο Καρατάσο, ξακουστό επιχειρηματία με μεγάλη πραμάτεια!!

Γραφέας: Καντή μου, δεν είναι πρώτη φορά, που ένα έντομο κάνει μήνυση σε έναν άνθρωπο!! Και κατά το παρελθόν έχουν γίνει τέτοιες μηνύσεις και δεν αποσύρθηκαν! Να, φερ' ειπείν παλιά, πολύ παλιά, στην εποχή του ενδοξότατου Σουλτάνου μας Μπουράτ του Β΄, έγινε κάποια τέτοια δίκη στην Ανδριανούπολη! Εκεί, τα δικαστήριά μας, είχαν να κάνουν με ένα κουνούπι!! Ένα κουνούπι, που κατέθεσε τη μαρτυρία του για ένα σοβαρό έγκλημα, που είχε δει, και ο Καντής της εποχής εκείνης έκανε δεκτή τη μαρτυρία του! Επίσης, έχουμε και μια άλλη περίπτωση, την εποχή του Σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή, όπου ένας σκύλος, που δάγκωσε έναν Βεζίρη, καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού! Τώρα Καντή μου, γιατί σας φαίνεται περίεργο, ένα Σκαθάρι να μηνύει έναν Δήμαρχο και έναν προύχοντα, μαζί με μια διεφθαρμένη δημοτική συμμορία, που εκβιάζει και τρομοκρατεί!!

Καντής: Είπες εκβιαστές, γραφέα;; Δηλαδή, όλοι αυτοί εδώ, που είναι μαζεμένοι, εκβιάζουν ένα μικρό έντομο, ένα Σκαθάρι;;

Γραφέας: Ναι, ένα Σκαθάρι Καντή μου! Ακριβώς όπως το είπατε!!! Κι εμείς, ως Δικαστήριο του ένδοξου Οθωμανικού κράτους, δεν πρέπει κάτι να κάνουμε για να το σώσουμε από αυτήν την καταπίεση, που δέχεται από όλους αυτούς εδώ τους διεφθαρμένους εκβιαστές;;;

Δήμαρχος: Αχ, πολύ μακριά το πάτε το κουβάρι κύριε γραφέα!! Εμείς είμαστε εκβιαστές;; Τι λόγους έχουμε να εκβιάζουμε ένα έντομο; Ένα Σκαθάρι;;

Κιοσέ γκιολέκ: Αγά μου! (Πλησιάζει κοντά του και του μιλάει με χαμηλή τη φωνή).Το Σκαθάρι, που βλέπεις, είναι ο κοκαλιάρης, ο περίφημός μας κοκαλιάρης, που ταλαιπωρούμε εδώ και μήνες, με σκοπό να ικανοποιήσουμε το φίλο σου, τον Καρατάσο μπέη!!!

Δήμαρχος: (Εκνευρισμένος, στον Καρατάσο). Ειν' αλήθεια Καρατάσο;; Το Σκαθάρι είναι ο κοκαλιάρης;; Κι εγώ τόσο καιρό ασχολήθηκα με ένα έντομο; Και δεν μου είπες τίποτα; Δηλαδή όλο αυτό το διάστημα ασχολήθηκες με ένα κακομοίρικο Σκαθάρι και μας έκανες όλους να παρασυρθούμε στο παιχνίδι σου;;

Καρατάσος: Μα Αγά μου!...

Δήμαρχος: Σιωπή Τάσο, μη μου πεις ότι εσύ, αυτό το πράγμα δεν το γνώριζες!!

Καρατάσος : (Με χαμηλή φωνή). Σε παρακαλώ! Τώρα δεν είναι η στιγμή να τσακωθούμε και να βγάλουμε τα μάτια μας Αγά μου! Ας κοιτάξουμε να δούμε πώς θα καταφέρουμε να γλιτώσουμε από όλες αυτές τις κατηγορίες!

Δήμαρχος: (Στον Κιοσέ Γκιολέκ). Μα τον Αλλάχ!! Να μου συμβαίνει τέτοιο πράγμα; Δεν θα το πίστευα καθόλου!! Εγώ, ο Δήμαρχος της Βαρηούπολης, να τα βάζω με ένα Σκαθάρι, με ένα πλάσμα, που είναι μισό έντομο και μισό δέντρο; Και σε όλη αυτήν την πορεία να με εμπαίζει και να με χρησιμοποιεί ο φίλος μου ο Καρατάσος!!!

Καντής: Κι εσύ παπά μου, τι γνώμη έχεις γι' αυτά που είπε ο γραφέας; Συμφωνείς με αυτόν;

Παπάς: Καντή μου, ο Χριστός μας, κι αυτός εκτιμούσε τα ζώα! Γεννήθηκε σε μια φάτνη, όπου υπήρχαν πρόβατα, αρνιά και αγελάδες, αλλά και πάντα κρατούσε έναν αμνό στην αγκαλιά του. Με αυτή τη συμπεριφορά του έδειχνε μεγάλη σημασία στη συνύπαρξη ανθρώπων και ζώων! Εάν λάβω υπόψη μου όλα αυτά, αλλά κι αυτά που είπε ο γραφέας, τότε αναμφισβήτητα συμφωνώ κι εγώ!

Καντής: Τότε, δε μου μένει κι εμένα παρά να συμφωνήσω και να κάνω δεκτή τη μήνυση του σκαθαριού!! Σκαθάρι!! Πλησίασε λοιπόν εδώ κοντά για να καταθέσεις! Επειδή είσαι μισό έντομο, μισό δέντρο και ρίζα, δε θα σε υποχρεώσω να ορκιστείς, όπως οι άλλοι πολίτες, στα δύο άγια βιβλία μας! Θα καταθέσεις ανωμοτί, για να ξεκινήσουμε την εκδίκαση της υπόθεσής σου!

Σκαθάρι: Αξιότιμε κύριε Καντή, εάν και δεν το απαιτείτε, εγώ και πάλι ορκίζομαι να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, και ζητώ δικαιοσύνη γι' αυτήν την ταλαιπωρία που πέρασα αυτά τα τρία τελευταία χρόνια!! Είθε η Θεία Δίκη, αλλά κυρίως, αυτό το σεπτό Δικαστήριο, να τιμωρήσει αυτή τη συμμορία των εκβιαστών, που είχε μανία να με εξοντώσει, με σκοπό να βοηθήσει έναν παραβάτη του ποινικού και πολεοδομικού κανονισμού!

Καρατάσος : Παραβάτης εγώ; Δεν είμαστε καλά!! Τι άλλο θα ακούσουμε!

Δήμαρχος: Όχι δα και συμμορία!! Όχι δα!! Σκαθάρι αναθεματισμένο, αυτό, εσύ το λες!!

Καντής: Σιωπή όλοι σας!! Κατηγορούμενοι, καθίστε παρακαλώ! Ως καλή και έντιμη δικαιοσύνη θα ακούσω τις δύο πλευρές! (Σηκώνεται) Ο ενάγων ας κάνει κι αυτός το ίδιο! (Σηκώνει τα χέρια του με μεγαλοπρέπεια). Μπισμιλαραχιμάνι ραχίμ! Ορκίζεστε να πείτε την αλήθεια και όλη την αλήθεια;

όλοι μαζί: (Οι μουσουλμάνοι) Το ορκιζόμαστε!!

Παπάς: (Σηκώνεται) Εις το όνομα του Πατρός, του Υιού κτλ... κτλ... κτλ... Ορκίζεστε να πείτε όλη την αλήθεια;

όλοι μαζί: (Οι χριστιανοί) Το ορκιζόμαστε!

Καντής: Η ακροαματική διαδικασία άρχισε! Γραφέα, παρακαλώ σημειώστε! (Αφού κάθεται ο Καντής και ο παπάς, οι μηνυμένοι ξεσηκώνονται και πάλι).

Δήμαρχος: Το Σκαθάρι λέει ψέματα!! Εμείς, ως Δημοτική Αρχή, δεν το εκφοβίσαμε!!

Καρατάσος : Κι εγώ, ποτέ δε βιαιοπράγησα εναντίον του, αλλά ούτε, που του έσπασα τους τροχούς της άμαξάς του! Δεν τον συκοφάντησα, δεν τον έβρισα και δεν έκανα άσεμνες χειρονομίες, όπως λέει!! Όλα αυτά είναι μυθεύματα!! Λογοτεχνικά μυθεύματα!!... Έτσι δεν είναι Παπατέρα; (Ο Παπατέρας δεν μιλάει). Έτσι δεν είναι Πα ... Πα ... τέρα!!!(Ο Παπατέρας ξεπετιέται). Πες κι εσύ κάτι επιτέλους!!

Παπατέρας : Έτσι ... είναι ... χικ ... αυτά ... χικ ... όπως ... χικ ... ξέρετε ... χικ ... είναι χικ ... μυθεύματα ... χικ... λογοτεχνικά μυθεύματα ... χικ!!

Καντής: Σιωπή σας είπα! Αλλιώς θα εκκενώσω την αίθουσα!!

Χρυσαλίς: Καντή μου, εγώ δεν φταίω σε τίποτα! Ο αδελφός μου με έμπλεξε σε αυτήν την περιπέτεια! Δυστυχώς, σε ένα κυκεώνα!!

Αγγελάκος: Αυτό το Σκαθάρι, που βλέπετε, στο σπίτι του κυματίζει μια βυζαντινή σημαία!! Ντροπιάζει την κραταιή Οθωμανική αυτοκρατορία μας, συνωμοτεί, για να επαναφέρει ίσως, το Βυζαντινό κράτος! Αντί να ζητάει την τιμωρία μας, καλό θα ήταν να τον κλείσετε στις φυλακές της Τριπολιτσάς!!

Εμμανουέλα: Εγώ όμως κύριε Δικαστά, δεν έκανα τίποτα! Απλώς είμαι η μέλλουσα σύζυγος του κυρ-Καρατάσου!! Γιατί με φέρατε εδώ και τι αξιόποινο έκανα η κακομοίρα;;

Καντής: Μα δεν ακούτε καθόλου!! Σας είπα να σωπάστε!! Ένας-ένας θα έχει το λόγο!! Ορίστε, εσείς χανούμισσα, έχετε το λόγο!

Καραφιστάν χανούμ: Ονομάζομαι Νιλουφέρ Καραφιστάν κι είμαι αρχιτεκτόνισσα! Τα δέντρα του πεζοδρομίου του είναι παράνομα και πρέπει να αποψιλωθούν! Κι επίσης, δεν έκανα λάθος στο μέτρημά τους! Είναι ακριβώς δεκατέσσερα δέντρα!!

Καντής: Πόσα δέντρα μέτρησες γραφέα;

Γραφέας: Οκτώ! Κι ούτε ένα παραπάνω!

Καραφιστάν χανούμ : Πάντως είναι αδύνατον να έχω κάνει τέτοιο λάθος!

Καντής: Πώς λες; Αδύνατον; Αμφισβητείς τη μέτρηση, που έκανε ο γραφέας; Μπορείς να μου εξηγήσεις, πώς, κατά τη δική σου λογική, το οκτώ έγινε δεκατέσσερα; Ή δε βλέπεις ή δε ξέρεις να μετράς ή το έκανες επίτηδες, για να επιβαρύνεις το Σκαθάρι με μεγαλύτερο πρόστιμο!!

Καραφιστάν χανούμ : Εγώ να επιβαρύνω το Σκαθάρι; Και τι λόγους θα είχα;

Σκαθάρι: Τότε πρέπει να παραδεχτείς ότι είσαι στραβή!!

Γραφέας: Ή στραβή ή εκβιάστρια! Διάλεξε λοιπόν!!

Καραφιστάν χανούμ : (Τρομαγμένη) Εκβιάστρια; Στραβή; Αχ Θεέ μου, που έμπλεξα! (Στο Δήμαρχο) Πού με έμπλεξες Αγά μου;;

Κιοσέ γκιολέκ : (Στο αυτί της). Πες ότι είσαι στραβή, να μη σε πάνε τουλάχιστον φυλακή!!

Καραφιστάν χανούμ : Καντή μου, μάλλον είμαι στραβή όπως φαίνεται! Κάποιο λάθος θα έχω κάνει!

Καντής: Έτσι μπράβο χανούμισσα μου! Ευτυχώς, που επικρατεί η λογική! Γραφέα, διαβάστε την κατάθεση παρακαλώ!!

Γραφέας: Πρώτον, η μηνυόμενη, δηλώνει ότι είναι αρχιτέκτων, άρα εξειδικευμένη στις μετρήσεις αρχιτεκτονικών έργων πεζοδρομίου! Επειδή έκανε, και μάλιστα, σοβαρότατο λάθος, λυπάται γι' αυτό! Δεύτερον, δηλώνει χωρίς καμία εντροπή, ότι έχει σκοπό να αποψιλώσει τα οκτώ δέντρα, που βρίσκονται στα πεζοδρόμια του σκαθαριού, του ονομαζόμενου «κοκαλιάρη». Κι έτσι παραβιάζει την πέμπτη εντολή «ου φονεύσεις», «ου αποψιλώσεις δέντρα»!!

Καραφιστάν χανούμ : Την πέμπτη εντολή;;

Καντής: Γιατί, αμφισβητείς κι αυτό και τα άγια βιβλία μας; Φτάνει! Φτάνει με τις ανοησίες, που λες!! Στο κάτω-κάτω θα μπορούσα να σε συγχωρήσω, επειδή η θεία πρόνοια σε έπλασε στραβή, αλλά όταν παραβιάζεις τις εντολές, γίνεσαι προκλητική και δε μπορώ να σωπάσω!! Το μόνο, που μου μένει, είναι να υποβάλλω την περίπτωσή σας στον Ιμάμη της περιφέρειας!!

Καραφιστάν χανούμ : Λυπηθείτε με Καντή μου! Όχι στον Ιμάμη, σας παρακαλώ!!

Καντής: Εντάξει! Εντάξει!! Αρκεί να μας πεις δημοσίως, ποιος σε έσπρωξε να κάνεις αυτήν την πράξη;

Καραφιστάν χανούμ : Ο Δήμαρχος! Κι ο Καρατάσος μπέης, και οι δυο τους Καντή μου!!

Δήμαρχος: Δε ντρέπεσαι Καραφιστάν χανούμ! Που σε είχα και σε εκτίμηση!!

Καρατάσος : (Στο αυτί της). Έτσι και μου τύχεις σε κανένα στενό, θα βρίζεις την ώρα και τη στιγμή, που γεννήθηκες!!!

Καντής: (Στην Καραφιστάν χανούμ). Μια και αποδέχθηκες την ενοχή σου και αναφέρθηκες κατονομάζοντας τους ηθικούς αυτουργούς, η ποινή σου, δε θα είναι μεγάλη.! Θα σε στείλω στον Πασά των Ιωαννίνων, για να καθαρίζεις τις σκάλες του χαρεμιού του, κι αυτό θα το κάνεις με ευλάβεια επί δύο ολόκληρα χρόνια!! Κατηγορούμενη, έχεις κάτι να προσθέσεις;;

Καραφιστάν χανούμ : Όχι Καντή μου! Σας ευχαριστώ για την επιείκειά σας!

Καντής: (Στο Σκαθάρι). Ο μηνυτής έχει κάτι να προσθέσει και αυτός, σε αυτά που είπε η κατηγορούμενη;;

Σκαθάρι: Σε ό,τι με αφορά, μπορεί ν' αποσυρθεί εν ειρήνη στο χαρέμι του Πασά των Ιωαννίνων! Εγώ δε διεκδικώ άλλη ποινή από αυτή που καθόρισε η σεπτή προσωπικότητά σας!

Καντής: Ταξινομήστε! Σφραγίστε! Και αρχειοθετήστε! Ο επόμενος παρακαλώ!!

Δημαρχοσ: Καλά να πάθεις Καραφιστάν χανούμ! Ήθελες να κάνεις του κεφαλιού σου!!

Μαυρίδης: Εγώ, κύριε Καντή, είμαι πολιτικός μηχανικός με μεγάλη εμπειρία στις μετρήσεις, κυρίως σε μετρήσεις, που αφορούν συρόμενες θύρες! Μέτρησα με ακρίβεια τη θύρα του κοκαλιάρη, και ο Δήμαρχος στη συνέχεια υπέβαλε πρόστιμο 240 γροσιών!

Καντής: Μηχανικέ, θα σε παρακαλούσα, εδώ μέσα, σε αυτό το χώρο όπου απονέμεται δικαιοσύνη, να μην προσβάλεις τον αντίδικό σου με εκφράσεις όπως «κοκαλιάρη»!! Πες μου λοιπόν, ποια ήταν η παράβασή του!!

Μαυρίδης: Μετά από αυτοψία, που έκανα, διαπίστωσα ότι η θύρα του εξείχε κατά πέντε πόντους από το ρυμοτομικό σχέδιο πόλεως και με το μήκος της κάλυπτε μισό τ.μ. από το δημοτικό χώρο!!

Καντής: Αυτή ήταν όλη η παράβαση; Και γιατί δε συνέχισες πιο πέρα, στο διπλανό οικόπεδο τις μετρήσεις σου, εκεί όπου οι τοιχοποιίες εξείχαν ένα μέτρο περίπου, καλύπτοντας 30 τ.μ. από το δημοτικό σας χώρο; Μηχανικέ, βλέπεις ότι είμαι καλά πληροφορημένος! Εσύ έχεις παραβλέψει το δάσος και ασχολήθηκες μόνο με ένα δενδρύλλιο!! Η συμπεριφορά σου δημιουργεί αγανάκτηση στη σύνθεση του δικαστηρίου μας, για αυτό πρέπει να τιμωρηθείς με την εσχάτη των ποινών! Επιπλέον έκανες και λανθασμένη μέτρηση στο μήκος της θύρας του! Αντί πέντε μέτρα, που είναι, την διπλασίασες και κοστολόγησες το πρόστιμο με βάση αυτά τα στοιχεία!!

Παπάς: Εδώ ο κατηγορούμενος προσβάλει και την πίστη μας! Κι αυτό το λέω επειδή ο μηχανικός αυτός είναι χριστιανός! Εν ολίγοις, δηλώνει ότι το ένα γίνεται δύο, δηλαδή διπλασιάζεται! Τη δυνατότητα αυτή, μόνο ο Ιησούς Χριστός μας την είχε!! Δε μπορεί ένας μηχανικός του Δήμου να δηλώνει ότι έχει τέτοιες υπεράνθρωπες θεϊκές ιδιότητες! Για το λόγο αυτό, τον καταδικάζω ν' αποσυρθεί για πέντε χρόνια σε μια μονή, όπως παραδείγματος χάριν, τη Μονή του Αγίου Εσφιγμένου, για να συγχωρεθεί από αυτήν την αμαρτία που τον βαραίνει!!

Μαυρίδης : Μα εγώ μόνο μια αυτοψία έκανα!! Δεν ήθελα να βλάψω τον κοκαλιάρη! Συγγνώμη Καντή μου, το Σκαθάρι ήθελα να πω! Ο Καρατάσος μπέης, ο άρχοντας της πόλης μας, με πίεζε προς αυτήν την κατεύθυνση!!

Καντής: Άι!! Κι εσύ αναθεματισμένε έκανες τα χατίρια του; Και τι λόγους είχε ο Καρατάσος μπέης να δίνει εντολές σε μηχανικούς του Δήμου; Μήπως σε δωροδοκούσε;; Και πόσα χρήματα σου έδωσε για όλες αυτές τις υπηρεσίες;

Καρατάσος : Εγώ, να έδωσα χρήματα;; Και για ποιο λόγο θα το έκανα; Ο μηχανικός αυτός είναι τρελός Καντή μου!! Και δεν ξέρει τι λέει!!

Καντής: Μηχανικέ, πρώτον έπεσες σε βαθύ αμάρτημα ιεροσυλίας και δεύτερον εξυπηρέτησες τα συμφέροντα του Καρατάσου μπέη για να τιμωρήσεις το Σκαθάρι! Πέρα από την ποινή, που υπέβαλε ο παπάς, εγώ σε δικάζω και σε ευνουχισμό προτού αποσυρθείς στην Αγία Μονή του Εσφιγμένου!

Μαυρίδης : Θα με ευνουχίσετε;; Όχι, όχι, αυτό είναι άδικο Καντή μου!!!

Καρατάσος : Ευνουχίστε τον Καντή μου, είναι ψεύτης και αυτό του αξίζει!!

Καντής: Σιωπή Καρατάσο μπέη! Εσύ θα μιλήσεις όταν θα έρθει η σειρά σου!! Κατηγορούμενε έχεις τίποτα να προσθέσεις σε αυτό;

Μαυρίδης : Στη μονή να με στείλετε Καντή μου, δεν έχω πρόβλημα, εκεί θα εκτίσω την ποινή μου, αλλά θα σας παρακαλούσα να μην με ευνουχίσετε!! Είμαι νέος, και πρέπει να κάνω οικογένεια, μη με καταδικάζετε σε στείρωση και για να σας αποδείξω την αφοσίωσή μου σε εσάς και στην κραταιή Αυτοκρατορία μας, προτίθεμαι να αλλάξω θρήσκευμα!!

Καντής: Δηλαδή είσαι αποφασισμένος! Παπά μου, εσύ έχεις καμία αντίρρηση γι' αυτό που προτείνει ο μηχανικός;;

Παπάς: Όχι, αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να αντιδράσει το ποίμνιό μου! Προτιμώ λοιπόν να ευνουχισθεί πριν σταλεί στη μονή του Αγίου Εσφιγμένου!

Καντής: Τότε, ας ανακοινώσουμε την απόφαση του Δικαστηρίου!! (Κτυπάει το καμπανάκι και οι παρευρισκόμενοι σηκώνονται όλοι όρθιοι). Κατόπιν ταυτόχρονης, χριστιανικής και μουσουλμανικής συγκατάθεσης, και μόνο γι' αυτή τη φορά, δίχως αυτό να δημιουργεί προηγούμενο και για άλλες δίκες, ο μηχανικός θα ευνουχισθεί και θα σταλεί αμέσως στη Μονή του Αγίου Εσφιγμένου, όπου θα παραμείνει σε κελί για πέντε ολόκληρα χρόνια και με δικά του έξοδα!! Ταξινομήστε! Σφραγίστε και αρχειοθετήστε!! (Ο Μαυρίδης επιστρέφει στη θέση του και οι παρευρισκόμενοι κάθονται). Ο τρίτος κατηγορούμενος έχει το λόγο! (Σηκώνεται ο Κιοσέ Γκιολέκ).

Κιοσέ γκιολέκ : Εγώ, κύριε Δικαστά, όπως βλέπετε, εδώ και είκοσι χρόνια, είμαι ο προϊστάμενος μηχανικός της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου! Διατάχτηκα από το Δήμαρχο, να ελέγξω τα πεζοδρόμια του ονομαζόμενου «κοκαλιάρη»!

Καντής: Σας είπα και προηγουμένως, ότι δε θέλω να χρησιμοποιείτε τέτοιου είδους εκφράσεις!!

Κιοσέ γκιολέκ : Διορθώνω κύριε Δικαστά!! Διορθώνω!! Διατάχτηκα λοιπόν να ελέγξω τα πεζοδρόμια του σκαθαριού!

Καντής: Έτσι μπράβο! Και τι αποτέλεσμα βγάλατε;;

Κιοσέ γκιολέκ : Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα, γιατί τα πεζοδρόμιά του είχαν διαφορετικό πλάτος σε όλο το μήκος της τοιχοποιίας του!

Καντής: Και που η δυσκολία;;

Σκαθάρι: Καντή μου, είχε ξεχάσει να πάρει μαζί του κορδέλα και δε μπόρεσε να κάνει μία ακριβή μέτρηση!!

Καντής: Και έτσι έγραψες ό,τι σου κατέβηκε από το μυαλό σου!

Κιοσέ γκιολέκ : Με πίεζε κι ο Δήμαρχός μας, αλλά κι από την άλλη πλευρά ο Καρατάσος μπέης!!

Καντής: Κι εσύ έκανες το θέλημά τους επιβαρύνοντας την αυτοψία σου με λανθασμένα στοιχεία! Γραφέα, σημείωσέ τα αυτά παρακαλώ, λέξη προς λέξη!!

Δήμαρχος: Εγώ Καντή μου, δεν τον πίεζα! Και αυτά που λέει, είναι ψέματα, χοντρά ψέματα!! Αυτός είναι ο προϊστάμενος της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, και ό,τι μου γνωματεύει, καλή μου πίστη, το αποδέχομαι και το υπογράφω! Τώρα αν αυτός έκανε λανθασμένες μετρήσεις, αυτό είναι απολύτως δικό του πρόβλημα! Δε μπορεί όλα τα στραβά να τα επιβλέπει ένας δήμαρχος!!

Καντής: Δήμαρχε, με αυτά που λες, εγώ δε συμφωνώ! Επειδή δικάζεται ο Κιοσέ Γκιολέκ, εγώ, θα περιοριστώ προς το παρόν, σ' αυτά που λέει αυτός! Το δικό σου το θέμα θα το εξετάσω όταν θα έρθει κι εσένα η σειρά σου!!

Κιοσέ γκιολέκ : Καντή μου, είμαι αθώος! Εάν δεν με υποχρέωνε ο Δήμαρχος, δε θα έκανα κακό στο Σκαθάρι! Σ' αυτήν την αυτοψία με παρέσυρε επίσης και η Καραφιστάν χανούμ! Εάν δεν την άκουγα δε θα γινόταν τίποτα! (Γυρνάει προς το Σκαθάρι). Συγγνώμη Σκαθάρι, αδελφέ μου, δεν είχα σκοπό να σε βλάψω!!

Παπάς: Τίποτα δεν αλλάζει με τις συγγνώμες σου! Ένα ευτυχισμένο Σκαθάρι, τώρα με τις πράξεις σου, το έκανες να είναι το πιο δυστυχισμένο πλάσμα του κόσμου!! Συγκλονιστική η συγγνώμη σου μηχανικέ, αλλά αυτό δεν ωφελεί σε τίποτα!! Ο νόμος οφείλει να είναι αδυσώπητος! Οφθαλμός αντί οφθαλμού και λανθασμένη δικαστική κρίση αντί λανθασμένης τεχνικής αυτοψίας!! Εγώ προτείνω να σε στείλουν στις φυλακές της Τριπολιτσάς για να εκτίσεις την ποινή σου! Εκεί, δίχως αποζημίωση και αμοιβή θα δουλέψεις δέκα ολόκληρα χρόνια, για την ανέγερση των νέων φυλακών, που θα στεγάσουν κλέφτες, ψεύτες και αμαρτωλούς της ευρύτερης περιοχής μας!! Ο Καντής τι γνώμη έχει, συμφωνεί με αυτά που πρότεινα;;

Καντής: Αν και η ποινή είναι σκληρή, αποδέχομαι την πρότασή σου! Ο κατηγορούμενος έχει να προσθέσει κάτι σ' αυτό που προτείνει ο παπάς;

Κιοσέ γκιολέκ : (Αναστατωμένος) Έεε σιγά Καντή μου! Παρασύρεστε από τη γνώμη ενός γκιαούρη;; Εγώ, ένας μουσουλμάνος, να τιμωρηθώ από ένα χριστιανό παπά;; Διαμαρτύρομαι γι' αυτήν την ποινή!!

Καντής: Η διαμαρτυρία σου απορρίπτεται!! Και δε σου επιτρέπω να βρίζεις τον παπά, ο οποίος έχει διαταχτεί από το Σουλτάνο μας να δικάσει κι αυτός!!!

Κιοσέ γκιολέκ : Αρνούμαι!!! Είναι μια φανερή αδικία!!

Καντής: Προσβολή στο Δικαστή! Προσβολή στον παπά! Είκοσι λίρες πρόστιμο για κάθε προσβολή! (Ο γραφέας γράφει με μεγάλη ταχύτητα και τα έγγραφα πολλαπλασιάζονται).

Κιοσέ γκιολέκ : Το ίδιο μου κάνει το πρόστιμό σας!! Εάν μπορούσα θα κρέμαγα αυτόν τον παπά, που προτείνει ποινές για μουσουλμάνους υπαλλήλους του Δήμου!

Καντής: Απόπειρα δολοφονίας σε δικαστή! Διακόσιες λίρες πρόστιμο και άλλα πέντε χρόνια σε καταναγκαστικά έργα!

Κιοσέ γκιολέκ : (Φωνάζει αγανακτισμένος, ψάχνοντας στήριξη στο ακροατήριο). Ακούτε κύριοι, φίλοι μου Μουσουλμάνοι; Μπορούμε να συναινέσουμε σε μια τέτοια απόφαση;

Καντής: Παρακίνηση για ξεσηκωμό στην γαληνοτάτη Αυτοκρατορία μας! Άλλες πεντακόσιες λίρες πρόστιμο! Σύνολο έχουμε είκοσι και είκοσι σαράντα και διακόσιες, διακόσιες σαράντα και πεντακόσιες, εφτακόσιες σαράντα λίρες πρόστιμο και δεκαπέντε χρόνια καταναγκαστικά έργα! Κατηγορούμενε, έχεις κάτι άλλο να προσθέσεις;

Κιοσέ γκιολέκ : (Ηρεμώντας αμέσως). Κυρ ... κυρ ... κύριε Δικαστά, σας ευχαριστώ πολύ! Δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω!!

Καντής: Εφτακόσιες σαράντα λίρες πρόστιμο, στρογγυλά! Και δεκαπέντε χρόνια καταναγκαστικά έργα! Πληρώστε! Αποταμιεύστε! Καταγράψτε, αρχειοθετήστε και στείλτε προς εκτέλεση! (Όλος ο κόσμος κάθεται). Το λόγο έχει ο τέταρτος των κατηγορουμένων! (Δεν εμφανίζεται κανείς). Δεν εμφανίζεται κανείς; Περίεργο! Γραφέα, ποιος έχει σειρά παρακαλώ;

Γραφέας: Η Χουριγέ Βασιλείου, η υπεύθυνη της Πρόνοιας! Μάλλον, δεν πρέπει να βρίσκεται στην αίθουσα!

Καντής: Χουριγέ Βασιλείου!!! Χουριγέ!! Μήπως ξέρετε πού βρίσκεται;

Σκαθάρι: Στην Πρόνοια πρέπει να είναι Καντή μου!

1ος χωροφύλακας: Δεν ήταν εκεί, γι' αυτό και δεν την φέραμε!

σκαθάρι: Τότε θα κόβει βόλτες στην παραλία του Σαρωνικού!!

Καντής: Βόλτες στην παραλία του Σαρωνικού;; Και γιατί δεν βρίσκεται στην δουλειά της; Χωροφύλακα, πάρε δύο άνδρες μαζί σου και φέρτε την αμέσως εδώ! Η κατηγορία με την οποία βαρύνεται είναι σοβαρή και πρέπει οπωσδήποτε να δικαστεί!

1ος χωροφύλακας: Εντάξει Καντή μου! Θα τη βρούμε και θα τη φέρουμε αμέσως!!

Καντής: Συνεχίζουμε με τον πέμπτο κατηγορούμενο!

Αγγελάκος : Εγώ είμαι κύριε δικαστά! Ονομάζομαι Αγγελάκος, και σας έχω παραδώσει μία ένορκη βεβαίωση, όπως γνωρίζετε!

Καντής: Ναι, ναι, την εξέτασα! Αυτά, που γράφεις, είναι όλα αβάσιμα, δεν τεκμηριώνονται καθόλου! Δεν μπορεί να μην γνώριζες ότι είχαν γίνει εργασίες στην οικοδομή του Καρατάσου μπέη! Με αυτά, που κατέθεσες, φαίνεται ολοφάνερα ότι είπες ψέματα!!

Αγγελάκος : Ψέματα εγώ, για ποιο πράγμα;;

Καντής: Για ποιο πράγμα;; Με κοροϊδεύεις Αγγελάκο;; Έχω πιστοποιητικό της Αρχαιολογίας, της Χωροφυλακής, αλλά και της Πρόνοιας, που επιβεβαιώνουν το αντίθετο αυτού που έγραψες στην ένορκη αυτή βεβαίωση! Επιπλέον αναφέρεσαι και σε μια σημαία, μια βυζαντινή σημαία! Δεν ντρέπεσαι, εσύ, ένας Ρωμιός, να προδίδεις τα ιδανικά του έθνους σου, και να αναφέρεις ότι στο σπίτι του σκαθαριού κυματίζει μια βυζαντινή σημαία;

Αγγελάκος : Μα Καντή μου!!

Καντής: Δεν υπάρχει μα! Όποιος δε σέβεται τη σημαία του, δικαιολογημένα δε θα σεβαστεί και την οθωμανική!!

Αγγελάκος : Την οθωμανική τη σέβομαι, αλλά ...

Παπάς: Ανόητε, σταμάτα, σταμάτα να μιλάς απερίσκεπτα!! Η βυζαντινή σημαία συμβολίζει την ορθόδοξη πίστη μας! Είναι κατ' εξοχήν θρησκευτικό σύμβολο και όχι εθνικό! Ο Πορθητής, όταν πήρε την Πόλη, παραχώρησε δικαιώματα στον τότε Πατριάρχη μας, και ένα από αυτά τα δικαιώματα είναι να κυματίζει και ο δικέφαλος αετός, ως σύμβολο της εκκλησίας μας! Κατηγορούμενε, αυτό το γνώριζες;;;

Αγγελάκος : Όχι, δεν το γνώριζα αφού δεν παρευρισκόμουν στη συζήτηση!

Παπάς: Σιγά να μην σε είχαν κοντά τους όταν συζητούσαν τέτοια σοβαρά θέματα!! Εγώ Καντή μου, ως ποινή, προτείνω να σταλεί σε ένα κρυφό σχολειό, για να μάθει μερικά πράγματα για την πίστη μας και τη θρησκεία μας! Κι αν το επιτρέπετε, να βάλει κι αυτός στο σπίτι του μια βυζαντινή σημαία!

Καντής: Ακόμα μια βυζαντινή σημαία; Μήπως παρεξηγηθούν οι μουσουλμάνοι της περιοχής μας; Εγώ θα πρότεινα, για να αντισταθμίσω την κατάσταση, και μια καταπράσινη οθωμανική σημαία! Αυτές οι δύο σημαίες θα συμβολίζουν και την ενότητα των δύο εθνοτήτων μας!

Παπάς: Συμφωνώ απόλυτα!!

Καντής: Τότε, ας ανακοινώσουμε και πάλι την απόφαση του Δικαστηρίου!! (Όπως πάντα, χτυπάει το καμπανάκι και οι παρευρισκόμενοι σηκώνονται όλοι όρθιοι). Κατόπιν ταυτόχρονης συγκατάθεσης, του παπά, που εκπροσωπεί τη χριστιανική πίστη και της συγκατάθεσής μου, που εκπροσωπώ τη μουσουλμανική πίστη μας, ο κατηγορούμενος Αγγελάκος, λόγω ψευδορκίας, καταδικάζεται σε πέντε χρόνια φυλάκιση στις φυλακές του Αγρινίου!..

Αγγελάκος : Όχι, όχι, Καντή μου είστε άδικος!! Καρατάσο τι μου έκανες!! Σε εμπιστεύτηκα και δες τώρα τι παθαίνω!!

Καρατάσος : Σε όλα εγώ ευθύνομαι να πάρει!!

Αγγελάκος : Τον Παπατέρα γιατί τον έχεις;; Δε μπορούσε να με υπερασπιστεί;; Στο κάτω-κάτω, εσένα εξυπηρέτησα!!

Καντής: Κατηγορούμενε, μη διαμαρτύρεσαι!! Η κραυγή σου και η αγανάκτησή σου δε βγάζει πουθενά! Ό,τι έσπειρες, αυτό θα θερίσεις!! Στο κελί σου, όπου θα παραμείνεις, θα έχεις κρεμασμένη μια βυζαντινή και μια οθωμανική σημαία, όπως συμφωνήσαμε εγώ κι ο παπάς! Ταξινομήστε! Σφραγίστε και αρχειοθετήστε, όπως συνήθως γραφέα!... Και στείλτε τον στις φυλακές δίχως καθυστέρηση!!! (Ο Αγγελάκος λιποθυμάει). Ο έκτος κατηγορούμενος της σειράς, έχει το λόγο!

Εμμανουέλα : Εγώ είμαι αξιότιμε κύριε Δικαστά! Ονομάζομαι Εμμανουέλα κι είμαι η μέλλουσα σύζυγος του Τάσου Καρατάσου!! Αν και δεν προλάβαμε να παντρευτούμε ακόμα, όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα γίνει κι αυτό. Θα κάνουμε έναν πλούσιο και φανταχτερό γάμο, που θα ζηλεύει όλος ο κόσμος!! Πηγαίνω πάντα στις εκκλησίες μας και προσεύχομαι για να γίνει αυτό το θαύμα!

Καντής: Συγκλονιστική η ιστορία σας! Αλλά παρακαλώ, ελάτε στο θέμα!!

Εμμανουέλα : Ποιο θέμα κύριε Δικαστά;;

Καντής: Δεν ξέρετε ότι κατηγορήστε για συνέργεια σε βιαιοπραγία;; Την επομένη των Χριστουγέννων, βρεθήκατε μαζί με τον Καρατάσο μπέη στον οδό Κακίας! Εκεί, ο Καρατάσος, ο μέλλων σύζυγός σας, επιτέθηκε στο Σκαθάρι, προκαλώντας του τραύματα, ενώ εσείς παρακολουθούσατε το γεγονός και φωνάζατε λέγοντάς του «βάρα τον, βάρα τον, αυτό του αξίζει!!». Δεν γνωρίζετε ότι είστε κι εσείς εμπλεκόμενη και διώκεστε γι' αυτήν την πράξη σας;;

Εμμανουέλα : Εγώ δεν έκανα τίποτα!! Τάσο, που με παρέσυρες! Ανόητε, κουκούτσι μυαλό δεν είχες!

Καρατάσος : (Με χαμηλή φωνή). Μανουέλα, σώπα!! Είσαι τρελή, θα μας κάνεις να καούμε όλοι!!

Εμμανουέλα : Δεν πρόσεξες ότι ένας-ένας, όλοι πάνε φυλακή; Εδώ δεν υποστήριξες ούτε τον φίλο σου, τον Αγγελάκο, και τον άφησες δίχως συνήγορο υποστήριξης να δικαστεί!! Μήπως σκοπεύεις να κάνεις το ίδιο και για μένα; Ο Παπατέρας που είναι;; Γιατί δεν με υπερασπίζεται;;

Καρατάσος : Παπατέρα!! Παπατέρα!! Που είσαι; Εδώ η κυρά κινδυνεύει να πάει φυλακή! Κάνε κάτι να τη σώσεις!!

Παπατέρας : Κινδυνεύει ... χικ ... να πάει ... χικ φυλακή ... χικ; Και γιατί ... χικ;

Καρατάσος : Εμένα ρωτάς; Εσύ είσαι ο δικηγόρος μας!!

Παπατέρας : Κύριε Καντή ... χικ παρακαλώ ... χικ ...!!

Καντής: Να μην παρακαλάς τίποτα!! Να παρακαλάς τον Αλλάχ και τους αγίους να σε προστατεύουν, διότι όπως βλέπω, στην εξέλιξη αυτής της υπόθεσης, η θέση σου είναι πολύ δύσκολη!!

Παπατέρας : Δύσκολη ... χικ ... κι η δική μου; χικ ... Δύσκολη χικ ... τι να εννοεί άραγε;; ... χικ ...!!

Καντής: Έννοια σου, θα τα πούμε όταν έρθει κι η δική σου η στιγμή, κύριε συνήγορε της υπεράσπισης!! Κατηγορουμένη, απάντησε σε αυτά, που ρώτησα!! Γιατί τη στιγμή της βιαιοπραγίας, εσύ φώναζες «βάρα τον! Βάρα τον! Αυτό του αξίζει!»;

Εμμανουέλα : Κύριε Δικαστά, αξιότιμε κύριε Δικαστά, όπως σας είπα, εγώ δε φταίω σε τίποτα! Όλα αυτά, αυτός ο άνθρωπος τα έκανε! (Δείχνει τον Καρατάσο). Κι έπειτα, δε φανταζόμουν ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν έτσι! Συγγνώμη κύριε Δικαστά! Συγγνώμη Σκαθάρι, εάν με τη συμπεριφορά μου σε έβλαψα!! Σε διαβεβαιώνω ότι δεν είχα κακό σκοπό!!

Καντής: Σκαθάρι, έχεις να προσθέσεις κάτι σε αυτά, που είπε η κατηγορουμένη;;

Σκαθάρι: Καντή μου, επειδή αυτή η κυρία συνεργάστηκε με τον κατηγορούμενο στήνοντας μαζί του ενέδρα, εγώ, δεν θα τη συγχωρήσω έστω κι αυτή την ύστατη ώρα, που πέφτει παρακαλετή, μπροστά στα πόδια μου! Θα σας παρακαλούσα να πράξετε αυτό που καθορίζει το Δίκαιό μας!!

Καντής: Εντάξει, εντάξει Σκαθάρι! (Χτυπάει και πάλι για να ανακοινώσει την ποινή. Σηκώνονται όλοι). Κατόπιν άρνησης συμφιλίωσης του μηνυτή, η κατηγορούμενη, ονομαζόμενη Εμμανουέλα, καταδικάζεται σε πέντε χρόνια φυλάκιση στις γυναικείες φυλακές της Τριπολιτσάς και στη συνέχεια, αφού εκτίσει την ποινή της εκεί, θα μεταφερθεί στο παλάτι του Σουλτάνου μας, για να καθαρίζει επί άλλα πέντε ολόκληρα χρόνια, τα λουτρά του σαράι ...

Εμμανουέλα : Αχ! Ζαλίζομαι!! Τάσο, δεν ξέρω τι μου συμβαίνει!!... (Πέφτει κάτω).

Καρατάσος : Εμμανουέλα!! Εμμανουέλα!! Συγγνώμη αγάπη μου!! Το ξέρεις καλά ότι εγώ δεν έφταιξα!! Αυτός ο κοκαλιάρης είναι η αιτία όλων των κακών, που μας συνέβηκαν!! Κύριε Δικαστά κάντε κάτι, χάνω τη γυναίκα μου!! Δεν το βλέπετε;;

Καντής: Κατηγορούμενε, έτσι κι αλλιώς είσαι καταδικασμένος να τη χάσεις! Χωροφύλακες, πάρτε αυτήν την κυρία από εδώ και μεταφέρετέ την στο δημόσιο θεραπευτήριο! Και επίσης περιφρουρήστε την καλά και προσέξτε μη σας φύγει!!

Χωροφύλακας: Στις διαταγές σας κύριε δικαστά!! (Μαζεύουν την Εμμανουέλα και τη βγάζουν έξω από την αίθουσα, τους ακολουθεί ο Καρατάσος).

Καντής: Έεε! Εσύ, πού πας πονηρέ;; Νομίζεις ότι έτσι εύκολα θα ξεφύγεις;; Έλα εδώ μπροστά και κάτσε σ' αυτό το σκαμνί! Εδώ! Εδώ! (Ο Καρατάσος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει) Εδώ, σ' αυτό το σκαμνί είπα! Μου φαίνεται ότι είσαι και κουφός!! Γραφέα, ταξινόμησε το φάκελο της κυρίας, σφράγισέ τον και στείλε τον για διεκπεραίωση στις γυναικείες φυλακές της Τριπολιτσάς!! (Οι παρευρισκόμενοι κάθονται) Ο επόμενος ενάγων έχει το λόγο! Θα παρακαλούσα να είναι σύντομος, διότι έχω κι άλλες υποθέσεις να δικάσω! (Ο Δήμαρχος σηκώνεται και κατευθύνεται προς το δικαστή).

Δήμαρχος: Εγώ κύριε Δικαστά, κύριε Καντή, αξιότιμε κύριε Καντή! Εξοχότατε άρχοντα της Βασιλεύουσάς μας!!

Καντής: Κατηγορούμενε, άφησε κατά μέρος τα κύριε, τα αξιότιμε και τα εξοχότατε κι έλα στο θέμα!! Γιατί εκφοβίζεις με τέτοιο πάθος το Σκαθάρι; Τι σοβαρές παρανομίες έχει κάνει, που εσένα σε ενοχλούν;;

Δήμαρχος: Έχει κάνει αρκετές παρανομίες Καντή μου! Πρώτον, φύτεψε δέντρα στα δύο πεζοδρόμιά του!!

Καντής: Και τι κακό έχει αυτό;; Θεωρείς ότι είναι αδίκημα να φυτέψεις δέντρα;;

Δήμαρχος: Βεβαίως κι είναι αδίκημα!! Έχει φυτέψει νεραντζιές κι άλλα τέσσερα κυπαρίσσια!!

Καντής: Τα δέντρα είναι ιερά δημιουργήματα! Προστατευμένα από τον Προφήτη μας! (γυρνάει στον παπά) Νομίζω ότι κι ο δικός σας Προφήτης, παπά μου, λάτρευε τα δέντρα!

Παπάς: Έτσι είναι Καντή μου! Όπως το λες!! Λάτρευε κυρίως τους ελαιώνες, τους φοίνικες και όλα τα κυπαρισσοειδή!!

Καντής: Δύο προφήτες να λατρεύουν τα δέντρα και τη φύση και εσύ, ο Δήμαρχος της Βαρηούπολης, να τα μισείς!! Δεν έχει ακουστεί τέτοιο πράγμα!!

Δήμαρχος: Μα δε μισώ όλα τα δέντρα Καντή μου!!

Καντής: Δηλαδή ομολογείς ότι ασχολήθηκες μόνο με αυτά τα δέντρα του σκαθαριού!!

Δήμαρχος: Ναι! Όχι! Ήθελα να πω ... αλλά!!...

Καντής: Δήμαρχε άφησε τα ναι, τα όχι και τα αλλά ... (Πετιέται το Σκαθάρι).

Σκαθάρι: Ψέματα λέει Καντή μου! Εδώ και τρία χρόνια έχει ψηφίσει ένα νόμο με τον οποίο τιμωρεί τον κάθε πολίτη που φυτεύει δέντρα στο δρόμο!!

Καντής: Αθεόφοβε, ψήφισες τέτοιο νόμο, που προσβάλει τη φύση;; Τη μάνα φύση, βρε γρουσούζη;; Αντί να πολλαπλασιάσεις τα αγαθά της, εσύ, αντιθέτως, τα καταστρέφεις!! Σου βάζω πέντε χρόνια φυλακή, μόνο και μόνο γιατί έχεις βάλει σκοπό να καταστρέψεις το περιβάλλον! Κανονικά, μόνο γι' αυτό το αδίκημα, έπρεπε να σε είχα κρεμάσει!!

Δήμαρχος: Όχι Καντή μου! Είστε πολύ σκληρός!!

Καντής: Σκληρός, όπως ήσουν κι εσύ, όταν εφάρμοζες πρόστιμα στο Σκαθάρι! Επίσης, θα διπλασιάσω την ποινή σου, γιατί όλα αυτά, τα έκανες για να φοβερίσεις και να εξοντώσεις το Σκαθάρι!!

Δήμαρχος: Όχι, όχι άλλη φυλακή!! Ίσως να τον φοβέριζα, αλλά δεν είχα εγώ προσωπικά σκοπό να τον εξοντώσω!! Αυτός εδώ, ο Καρατάσος μπέης, με πίεζε για όλα!!

Καντής: Κι εσύ, ακολουθούσες κατά γράμμα ό,τι σου έλεγε!! Δε μου λες κατηγορούμενε, πόσα λεφτά πήρες για να εξυπηρετήσεις τον Καρατάσο;

Δήμαρχος: Εσταφουρουλάχ! Καντή μου! Με προσβάλλετε με αυτά που λέτε! Εγώ δεν πήρα ούτε γρόσι! Είμαι έντιμος δήμαρχος!

Καντής: Δεν πήρες πενήντα χρυσές λίρες, για να κυνηγήσεις το Σκαθάρι;;

Δήμαρχος: Όχι, όχι. σας ορκίζομαι!

Καντής: Τότε, αυτό το πουγκί με τις πενήντα χρυσές λίρες, πώς το κέρδισες; Έκανες άλλες παράνομες δραστηριότητες; Εκβίασες κι άλλους πολίτες;;

Σκαθάρι: Κύριε Καντή, έχετε ξεχάσει κάτι!! Τα διακόσια σαράντα γρόσια πρόστιμο, που μου εφάρμοσε για την συρόμενη πόρτα μου!!

Καντής: Αχ ναι, αυτό πραγματικά μου ξέφυγε!! Για πες μου λοιπόν Δήμαρχε, γιατί εφάρμοσες πρόστιμο στη συρόμενη πόρτα του σκαθαριού;; Είχες το δικαίωμα να το πράξεις;

Δημαρχοσ: Για να είμαι ειλικρινής Καντή μου, αυτός εδώ, ο καταραμένος άνθρωπος, με πίεζε και πάλι!

Καρατάσος : Καταραμένος, εγώ! Είσαι ψεύτης Δήμαρχε! Εγώ δε σε πίεσα καθόλου! Πρώτον, δεν ξέρω για ποια πόρτα μιλάς!!

Καντής: (Στον Καρατάσο)Εσύ κατηγορούμενε, θα μιλήσεις όταν θα έρθει η σειρά σου!! Λοιπόν Δήμαρχε, και γι' αυτήν την πόρτα σε πίεζε και πάλι αυτός ο κατηγορούμενος;; (Δείχνει τον Καρατάσο).

Δήμαρχος: Ναι, εγώ δε φταίω σε τίποτα!!

Καντής: Όχι και δε φταις σε τίποτα!! Όλα αυτά, μαζί με τον Καρατάσο μπέη τα διοργάνωσες! Αναμφισβήτητα, είσαι το δεύτερο σημαντικό μέλος αυτής της εκβιαστικής συμμορίας!! Μη δικαιολογείσαι και επιβαρύνεις περισσότερο τη θέση σου!! Το δικαστήριό μας αποφάσισε να σε δικάσει για εκφοβισμό και εκβιασμό, συνεργασία και συμπαιγνία με έναν βιαιοπραγούντα, για δωροδοκία και εφαρμογή παράνομων προστίμων, αλλά και για καταστροφή του περιβάλλοντος σε βαθμό κακουργήματος!! Για όλες αυτές τις πράξεις σου, θα φυλακιστείς για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια δίχως κανένα δικαίωμα αναστολής!!

Δήμαρχος: Είναι μια μεγάλη αδικία! Μάλλον μου φαίνεται ότι τρελαθήκατε!!

Καντής: Προσβολή στο Δικαστή! Διακόσιες λίρες πρόστιμο!

Δήμαρχος: Το ίδιο μου κάνει για το πρόστιμό σας! Κι εγώ θα έδινα την περιουσία μου για να δω αυτό το Σκαθάρι κρεμασμένο στα ψηλά!

Καντής: Απόπειρα δωροδοκίας!! Τετρακόσιες λίρες πρόστιμο!!

Δήμαρχος: (Στο κοινό). Δεν είναι δυνατόν, εγώ σαν Δήμαρχος, να μην εισακούομαι!! Εάν δεν το τιμωρήσετε, θα το τιμωρήσω εγώ, με την εσχάτη των ποινών!

Καντής: Απόπειρα ανθρωποκτονίας! Πέντε χρόνια φυλάκισης επιπλέον!!

Δήμαρχος: Θα αποταθώ στον Πασά της περιφέρειας ή και στο Σουλτάνο! Εν γένει, και στις ξένες δυνάμεις, για να παραμείνω στο δημαρχείο μου!!

Καντής: Τι είπες αθεόφοβε, προδότη, αρβανίτη!! Ξένες δυνάμεις είπες; Δικάζεσαι άλλα δέκα χρόνια φυλακή για συνεργασία και συμπαιγνία με ξένες δυνάμεις!! Κατηγορούμενε, έχεις κάτι άλλο να προσθέσεις;;

Δήμαρχος: (Ζαλισμένος) Όχι ... Όχι ... (τρέμει) κύριε Δικαστά! Αξιότιμε κύριε Δικαστά!! Εξοχότατε!! Σας ευχαριστώ πολύ και δεν έχω τίποτα άλλο να προσθέσω!! Μόνο θα ήθελα κάτι να παρατηρήσω στην εξοχότητά σας! Παραιτούμαι από τις αξιώσεις μου για τα πρόστιμα, που επέβαλα στο Σκαθάρι!!

Καντής: (Διακόπτοντας τον Δήμαρχο). Δεν είναι ανάγκη να το κάνεις εσύ! Θα το κάνει ο νέος δήμαρχος, που θα αναλάβει τα καθήκοντά του από την άλλη εβδομάδα!

Δήμαρχος: Χάνω και τη θέση μου; Τον τίτλο μου;; Αχ, τι μου έκανες γρουσούζη Καρατάσο!!

Καντής: Δημεύεται κι όλη σου η περιουσία, που απέκτησες από την ημέρα που κέρδισες αυτό το αξίωμα!! (Χτυπάει το καμπανάκι κι όλοι σηκώνονται). Πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, τριάντα χρόνια, και διακόσιες και τετρακόσιες, κάνουν εξακόσιες λίρες στρογγυλά! Πληρώστε, αποταμιεύστε, καταγράψτε και αρχειοθετήστε!! Το λόγο έχει ο κατηγορούμενος Καρατάσος!! (Στο βάθος ακούγονται φωνές. Οι χωροφύλακες φέρνουν δεμένη, την Χιουριγέ Βασιλείου μπροστά στον Καντή. Η Χιουριγέ διαμαρτύρεται γι' αυτή τη συμπεριφορά των χωροφυλάκων).

Χιουριγέ: Μια γυναίκα! Μια τίμια γυναίκα να την υποχρεώνετε σε τέτοια δοκιμασία!! Είστε τέρατα, απάνθρωποι!!

Καντής: Εεχ γυναίκα, πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι; Στο στάβλο της Πρόνοιας; Εδώ είναι δικαστήριο, εάν δεν το έχεις αντιληφθεί ακόμα!!

Χιουριγέ: Και γιατί με θέλετε εδώ στο δικαστήριο; Εγώ είμαι μια έντιμη υπάλληλος της Πρόνοιας!

Καντής: Αυτό, εσύ το λες! Άφησε να σε κρίνω κι εγώ κυρία μου! Κατηγορείσαι για συμμετοχή σε συμμορία και έκδοση ψεύτικου εγγράφου με σκοπό την τιμωρία του σκαθαριού!

Χιουριγέ: Εγώ, γι΄ αυτήν την υπόθεση, ζήτησα συγγνώμη από το Σκαθάρι κι έστειλα επίσημο έγγραφο, με το οποίο ανακάλεσα αυτά τα λάθη, που είχαν γίνει!!

Καντής: Λάθη τα λες αυτά κατηγορουμένη!! Μήπως εννοείς ότι είναι και πταίσματα;; Σκαθάρι, είναι αλήθεια ότι η κατηγορούμενη σου ζήτησε συγγνώμη;

Σκαθάρι: Έτσι είναι Καντή μου! Τις προάλλες, πέρασε και από πειθαρχικό!

Καντής: Τότε, πρέπει να τι δικάσω με επιείκεια! (Χτυπάει το καμπανάκι και σηκώνεται για να ανακοινώσει την ποινή. Σηκώνονται όλοι). Κατόπιν του συμφιλιωτικού κλίματος, που υπάρχει ανάμεσα στις δύο πλευρές, θα υποβάλω την κατηγορουμένη μόνο σε εκατό λίρες χρηματικής ποινής, όμως θα την υποχρεώσω να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη, γι' αυτό, που έκανε στο Σκαθάρι!

Χιουριγέ: Εμένα κύριε Δικαστά, με παρέσυρε αυτός ο κύριος!! (Δείχνει τον Καρατάσο). Ίσως να έκανα ένα λάθος, αλλά μόλις το αντιλήφθηκα προσπάθησα να διορθώσω τα κακώς κείμενα! Ειλικρινά ζητώ συγγνώμη από το Σκαθάρι! (Πέφτει στα πόδια του). Σκαθάρι, εάν για κάποια στιγμή σε έβλαψα, συγχώρεσέ με! Συγχώρεσέ με!! ... Σε παρακαλώ!!!

Καντής: Εντάξει, εντάξει κατηγορούμενη! Μπορείς να σηκωθείς! Γραφέα, αποταμιεύστε τις εκατό λίρες, καταγράψτε την κατάθεσή της, και αρχειοθετήστε την!! (Όλος ο κόσμος κάθεται). Το λόγο έχει ο κατηγορούμενος Καρατάσος! (Ο Καρατάσος, η Χρυσαλίδα και ο Παπατέρας προσπαθούν σιωπηρά, να διαφύγουν από την πλαϊνή πόρτα. Τους βλέπει το Σκαθάρι και ειδοποιεί τον δικαστή).

Σκαθαρι: Κύριε Δικαστά! Κύριε Δικαστά!! Ο Καρατάσος προσπαθεί να το σκάσει! Επίσης ο δικηγόρος του κι η αδελφή του!

Καντής: Χωροφύλακες! Κλείστε καλά τις πόρτες! Μη φύγει κανένας από εδώ!! Ποιος έχει σκοπό να φύγει από το Δικαστήριο; (Στον Καρατάσο). Εσένα δε σου είπα να καθίσεις εδώ; Εδώ, μπροστά μου!! (Επιστρέφουν και οι τρεις στις θέσεις τους).

Καρατάσος : Κύριε δικαστά, η ακροαματική διαδικασία κράτησε πολύ! Κουράστηκα να παρακολουθώ όλη αυτήν την υπόθεση και σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό περίπατο, έξω στον κήπο, για να πάρω λίγο αέρα!!

Καντής: Κι εμείς εδώ, τι είμαστε κατηγορούμενε;; Δεν έχουμε ψυχή; Εσύ μόνο έχεις ανάγκη από καθαρό αέρα;; Έννοια σου, δε θα σε καθυστερήσω,(δείχνει την Χρυσαλίδα) όπως και δε θα καθυστερήσω και την κατηγορούμενη!!

Χρυσαλίς : Θα δικάσετε κι εμένα κύριε δικαστά;; Εγώ τι έκανα η κακομοίρα, που έμπλεξα σε ένα κυκεώνα;; Αχ!! Τάσο, τι μου έκανες, σου έλεγα να συμμορφωθείς, αλλά εσύ δε μ' άκουγες!!

Παπατέρας : Κυρία ... χικ ... Χρυσαλίς χικ εγώ ... χικ εδώ είμαι ... χικ, θα κάνω ... τα πάντα ... χικ ... για να ... χικ σας προστατέψω ... χικ ... αλλά πρέπει πρώτα ... χικ ... να μου πληρώσετε ... χικ το παράβολο ... χικ ...

Χρυσαλίς : Να πληρώσω και πάλι!! Τι είναι αυτά, που λες Παπατέρα;;;

Καρατάσος : Τόσα λεφτά μας πήρες αχόρταγο τρωκτικό! Και τώρα, μας ζητάς κι άλλα;;;

Καντής: Δε χρειάζεται παράβολο! Έτσι κι αλλιώς, δικάζεστε!!

Καρατάσος : Δικαζόμαστε;; Και δίχως αιτιολογία;; Δίχως υπεράσπιση;;

Καντής: Ναι, δίχως απολογία και δίχως υπεράσπιση! Εξάλλου, αυτό δε θα σας ωφελήσει σε τίποτα! (Χτυπάει το καμπανάκι κι όλοι σηκώνονται). Γραφέα, παρακαλώ σημειώστε αυτά που θα πω! Κατηγορούμενε, εσύ δικάζεσαι για βιαιοπραγία, εξύβριση κατά εξακολούθηση και συρροή, σύσταση συμμορίας με σκοπό τον εκβιασμό κι εκφοβισμό, δωροδοκία προς δημόσιο υπάλληλο!!

Καρατάσος : Σύσταση συμμορίας! Δωροδοκία! Εξύβριση κατά συρροή κι εξακολούθηση!!

Καντής: Δέκα, είκοσι, σαράντα και είκοσι, εξήντα χρόνια φυλάκιση και δίχως αναστολή!!

Καρατάσος : Εξήντα χρόνια κύριε Καντή μου;; Αξιότιμε Καντή μου, θα ζήσω εξήντα χρόνια για να εκτίσω αυτήν την ποινή;; Είμαι εξήντα έξι ετών!

Καντής: Δεν ξέρω πόσο θα ζήσεις, αλλά όσα χρόνια κι αν ζήσεις, θα τα περάσεις στη φυλακή!!

Καρατάσος : Μακριά από την Εμμανουέλα;;

Καντής: Γιατί, θέλεις να πας στις γυναικείες φυλακές; Πάντως, εάν έχεις σκοπό να πας εκεί, πρέπει να αποδείξεις ... (τον διακόπτει ο Καρατάσος).

Καρατάσος : Δεν θέλω τίποτα να αποδείξω, εξοχότατε Δικαστά! Δεν θέλω τίποτα!!

Καντής: Κι εσύ κατηγορουμένη, δικάζεσαι σε επτά χρόνια φυλάκισης για συμμετοχή σε συμμορία, για ψευδορκία κατά συρροή κι εξακολούθηση και δωροδοκία σε δημόσιους υπάλληλους του Οθωμανικού κράτους!! (Η Χρυσαλίς σωριάζεται στο πάτωμα). Θα οδηγηθείς στις γυναικείες φυλακές της Τριπολιτσάς!!

Καρατάσος : Αδελφούλα! Τι έπαθες; Αδελφούλα μου σύνελθε, φυλακή είναι! Για σένα γρήγορα θα περάσει!! (Ο Παπατέρας προσπαθεί και πάλι να το σκάσει, επεμβαίνει ο παπάς).

Παπάς: Εσύ, κύριε συνήγορε, για πού το έβαλες;;

Παπατέρας : Κύριέ μου ... χικ ... έχω ... χικ μια άλλη υπόθεση ... χικ ... να παραστώ ... χικ ... στη διπλανή ... αίθουσα ... χικ ... !!

Παπάς: Παλικάρι μου, μια στιγμή! Μη φύγεις έτσι!! Εσύ έχεις το δικαίωμα να πεις την άποψή σου! Το έντιμό μας δικαστήριο, δε θα σου το αρνηθεί! Εσύ δεν είχες εκφράσει μια κατηγορία γι' αυτό το Σκαθάρι; Δεν είχες συντάξει οκτώ μηνύσεις και πέντε αγωγές;; Δεν πρέπει να εκδικαστούν; Να ακουστεί κι η άποψή σου!

Παπατέρας: Εγώ, κύριοι Δικαστές ... χικ ...;; Έχω συντάξει ... χικ στο όνομα ... χικ όλων των Αγίων ... χικ, του προφήτου και του Αλλάχ ... χικ, ότι δεν είμαι αυτός ... χικ που νομίζετε ... χικ ...!! Λάθος κάνετε ... χικ!! Δεν είμαι ούτε ... χικ ... δικηγόρος ... χικ ...!! (Αργά αργά σβήνουν τα φώτα). Και όλους ... χικ τους κυρίους αυτούς ... χικ δεν τους ξέρω ... χικ!! Με την άδειά σας ... χικ!! Με την άδειά σας, χικ ... κύριοι Δικαστές ... χικ κύριε γραφέα!! (Το σκάει, τρέχοντας ξανά, προς την πόρτα. Σβήνουν τα φώτα και ακούγονται φωνές, κλάματα κι οδυρμοί. Οι χωροφύλακες προσπαθούν να βάλουν τάξη).

Καρατάσος :

Με τόσα, που μας άρπαξες,

με τόσα, που μου πήρες Παπατέρα

δε μπόρεσες να το πατήσεις το Σκαθάρι μας

και να το κάνεις πέρα!!

Και με τιμώρησαν εμέ οι δικαστές,

χρόνια έξι φορές το δέκα,

την αδελφή μου Χρυσαλή εφτά

και την Εμμανουέλα άλλα δέκα!!

Δήμαρχος:

Για να σ' ακούσω Τάσο μου

έχασα όλο μου το τσιφλίκι

και μες στα σίδερα, τώρα

θα με τρομοκρατούν οι λύκοι!!

όλοι μαζί:

(Γελώντας χαρωπά).

Δήμαρχε κοντόφθαλμε

κι αποτυχημένε δικηγόρε Παπατέρα!

Εσύ ο πρώτος, ένας διαφθαρμένος εκβιαστής

κι εσύ ο δεύτερος, μια λέρα!

Τα καταφέρατε κι οι δυο τρελοί

και τον διαλύσατε τον Καρατάσο τον φοβέρα!!

Σκαθάρι: 

Δήμαρχε κοντόφθαλμε

κι αποτυχημένε Παπατέρα!!

Εσύ ο πρώτος, ένας διεφθαρμένος εκβιαστής

κι εσύ ο δεύτερος, μια λέρα!

ΤΕΛΟΣ

Το τραγούδι της Οχρίδας

Ποιητικός διάλογος

Μια φεγγαρόφωτη Αυγουστιάτικη νύχτα απλώνεται στα γαλήνια νερά της πανέμορφης λίμνης Οχρίδας. Εκεί, στην παραλιακή πόλη των πονεμένων κι απελπισμένων ποιητών, Στρούγκα (Struga), κάτω από τις θρυλικές γέφυρες του Μαύρου Δρίνου, μεσάνυχτα ακριβώς, εμφανίζεται απλωμένη, ανάμεσα στεριάς, ποταμού και λίμνης μια πανέμορφη γυναίκα, η Οχρίδα, η θεά Οχρίδα. Γυμνή, ξαπλωμένη ανάσκελα, αναγαλλιάζει, βυθισμένη στην αθωότητά της, τόσο βαθιά όσο η λίμνη κι όσο ο έρωτας κι η νύχτα, η λήθη κι ο θάνατος. Απάνω στη γέφυρα, ένας ονειρικός ποιητής, μορφή αχανής και μακρινή, φαίνεται να την παρακολουθεί, πολύ βαθιά κι αυτός, σφίγγοντας με το ένστικτο του ωραίου, τα χείλη του.

Κάτι σαν αεράκι πολύ μακρινό και ανεπαίσθητο, αστραπιαία, ξυπνά τις ψυχές τους. Και κάτω από το νυχτερινό και ανοιχτό φως της Σελήνης, παίρνει σχήμα και ξετυλίγεται με ταχύτητα ψυχής, ένας δυνατός διάλογος, δια στεναγμών και φόβου με εμβάθυνση τη ζωή, τον έρωτα και το θάνατο.

Η λίμνη Οχρίδα, λέει:

Δώσε το χέρι σου

Ποιητή! Ακριβέ μου, εσύ!

Δώσε το χέρι σου να τ' ακουμπήσω

στα βουβά μου στήθια.

Η νύχτα, απόψε, θα είναι χωρίς προορισμό,

θα είναι δυο κλωνάρια νυχτολούλουδου

σκαλωμένα στο φως του φεγγαριού,

μία οδύνη, που φέρνει φως

μέσα από την ομίχλη.

Μια δροσερή νύχτα,

θα μας ξαναγεννήσει σαν δυο κορμιά,

στη μουντή απεραντοσύνη

της μεγάλης μου διάστασης.

Και εγώ, θα σε περιμένω στη σιωπή

της αγριοτριανταφυλλιάς

για να με σφίξεις με τα δυνατά σου χέρια

και να με σύρεις

στην τρεμάμενη νύχτα που αρμενίζει.

Ακριβέ μου, εσύ!

Μια κίνησή σου περιμένω,

καταδεχτική χειρονομία στη νύχτα

για να γεμίσεις την απέραντη μοναξιά μου.

Αντιφωνεί, ο ποιητής:

Τούτος ο Αύγουστος

Οχρίδα μου, τι έχεις κι αναστενάζεις

μέσα σ' αυτή τη νύχτα,

μέσα στον Αύγουστο

με τ' ανυπότακτα μαλλιά σου;

Πόσο βαθύς ο αναστεναγμός σου απόψε

όταν ακούω το ψιθυρητό της νύχτας,

τη βοή του νερού,

που λύνεται στην αγκαλιά σου;

Άκουσα, ότι τίποτα δεν πρέπει

να ταράζει τις καλλίγραμμες λεπτομέρειες

της έναστρης νύχτας.

Ακριβώς για να μη φοβηθούν τ' άστρα,

για να μη φοβηθεί το θαυμάσιο σου γέλιο.

Ναι, τούτος ο Αύγουστος

είναι η μοναδική παρηγοριά μου,

μέσα στο δρόμο των αστεριών.

Έλα! Μίλησέ μου

για τη γέννηση και τη ζωή!

Μίλησέ μου για τον έρωτα και το θάνατο,

πριν καλά-καλά το φεγγάρι

τελειώσει τον κύκλο του!

Και παραχώρησέ μου μία δίοδο

για να μπω στη φιλόξενη νύχτα σου

και να ξεκουραστώ στις εκβολές

των γαλήνιων νερών σου!

Ήρθα για να ξαναγεννηθώ

στη δροσερή νύχτα

της ανοιχτής καρδιάς σου,

για να βρω τις παλιές μου προσδοκίες,

κομματιάζοντας τις απαισιόδοξες στιγμές

του μαρασμού.

Τα νεκρά μου χέρια

δεν άγγιξαν όπως θα 'πρεπε τη ζωή

κι αυτή πέρασε άδεια και μεθυστική

πάνω στη διαδρομή των αστεριών.

Τώρα, στις δικές σου εκβολές,

ψάχνω το δροσερό καλοκαίρι,

που θα φέρει τον ξαναερχομό μου.

Η λίμνη Οχρίδα, λέει:

Τέσσερις λέξεις

Ακριβέ μου ποιητή, εσύ!

Έλα εδώ, να ξαναγεννηθείς

στα ολόγιομα όστρακα

των γαλήνιων νερών μου.

Απόψε κι εγώ λαχτάρησα εσένα!

Είμαι η δροσερή λίμνη,

το βαθύ αίνιγμα των νερών.

Στην αγκαλιά σου,

θα μιλήσω για τις τέσσερις εποχές,

τη γέννηση, τη ζωή,

τον έρωτα και το θάνατο,

για τις τέσσερις λέξεις,

που σημαδεύουν τα κορμιά μας.

Αντιφωνεί, ο ποιητής:

Έναστρη νύχτα

Οχρίδα μου, μοναδική!

Συνηθίζω να γράφω λόγια

πάνω στις αμμουδερές εκβολές σου,

για να εκφράσω το χαμόγελό σου,

τη διαρκή ηχώ της φωνής σου.

Βλέπεις, τώρα, πρέπει να μάθουμε σωστά

να συγχρονίζουμε τις καρδιές μας,

να ισορροπήσουμε την αντοχή μας

μέσα στην έναστρη νύχτα,

που μας αγκαλιάζει.

Εγώ, ερευνώ τη γέννηση και τη ζωή

τον έρωτα και το θάνατο,

όπως και τον αδικαιολόγητο πόνο

αλλά και τον μαρτυρικό φόβο,

που αυξάνεται καθώς βαδίζω προς το θάνατο.

Η λίμνη Οχρίδα, λέει:

Γιατί ο φόβος του θανάτου;

Ποιητή μου!

Γιατί ο φόβος του θανάτου

να χειρονομεί μέσα στ' ακύματα νερά μου;

Για μένα, η κάθε νύχτα είναι ακίνητη

κι ο θάνατος που σου προκαλεί φόβο,

δεν απειλεί τις φλέβες

και τον χτύπο της καρδιάς μου.

Εγώ, δεν περιμένω την έσχατη επίσκεψη,

την αόρατη, που δεν έχει ήχο και χρώμα.

Βλέπεις, περιμένω διαφορετικά πράγματα,

διαφορετικά χρώματα,

όπως τη διαστολή της στιγμής

στο ορατό στόμα μου,

για να σβήσω

την ακατέργαστη επιθυμία σου.

Αντιφωνεί, ο ποιητής:

Δίχως όρια

Οχρίδα μου, στοργική!

Στα χέρια σου

ξαφνικά αισθάνομαι παγιδευμένος.

Αισθάνομαι κενός και θολός

ανάμεσα στα πολλαπλά πρόσωπα,

που εναλλάσσουν τα γαλήνια νερά σου.

Αν δεν υπήρχε ο θάνατος,

ίσως να υπήρχε ένας άλλος τρόπος

να ανήκαμε στον ίδιο έρωτα,

να γυρεύαμε μέσα από το φως της νύχτας

χίλια πράγματα, δίχως οπτασίες,

να ταξιδεύαμε στην έλευση των καιρών

με δυο χείλια ενωμένα.

Και δίχως όρια,

να περιπλανιόμαστε

μες στο έρημο φως του φεγγαριού.

Η λίμνη Οχρίδα, λέει:

Στο εφήμερο της ζωής

Ποιητή μου!

Μην πληγώνεσαι άλλο!

Εσύ, με τα λίγα που έχεις,

είσαι το περιεχόμενο!

Και τι κρίμα για εμένα,

που με την τόση απεραντοσύνη μου,

με τα τόσα νερά των ποταμών μου,

να μην έχω

την εναλλασσόμενη ικανότητα

ν' αναπαυτώ μ' έναν τρόπο όμορφο

σ' αυτό το εφήμερο της ζωής,

που εσένα, τόσο καταστροφικά σε τρομάζει.

Αντιφωνεί, ο ποιητής:

Τα σημεία των καιρών

Οχρίδα, σχήμα ερωτικό της νύχτας μου!

Η διαρκής ηχώ της φωνής σου,

το γαλήνιο σημάδι της εικόνας σου

με έφεραν πιο κοντά

στις σταθερές ρίζες της ζωής.

Τα μυθικά χέρια του έρωτά σου,

που με κρατούν με τόσο πάθος,

δεν ταξίδεψαν ποτέ

στις θολές γραμμές του φόβου.

Η απελπισία σου δε,

κάθε νύχτα ψάχνει το εφήμερο της ζωής

στα καθορισμένα σχήματα

του κενού χρόνου της εκπνοής μου.

Οχρίδα, ονειρεμένο θρέμμα της νυχτερινής νηνεμίας!

Σκύψε πάνω στο στήθος μου

και φίλησέ το

μ' όλη την εμπειρία των ονείρων σου!

Και σημάδεψε πάνω στο κορμί μου

με τα λεπτά περάσματα της εισπνοής σου,

τα αγαπημένα σημεία των καιρών!

Η λίμνη Οχρίδα, λέει:

Αυτή η νύχτα

Ποιητή, αργυρό φεγγάρι μου, εσύ!

Μείνε κοντά μου απόψε!

Αυτή η νύχτα, που απλώνεται βαθιά

μες στο σκοτάδι,

κρύβει τα αληθινά μου μυστικά,

ταράζει σιωπηρά κι αθόρυβα

τη χειμερία νάρκη

των ερωμένων ποιητών.

Ο θάνατος, κουρελιασμένος

από τα ακροδάχτυλά μου,

θυμίζει κερί χωρίς φλόγα,

φόβο, που δεν είναι τίποτα.

Αναρωτιέμαι κι εγώ πολλές φορές,

αν μπορεί ένα τέτοιο πράγμα,

αόρατο και κρυφό,

να ταράζει την αντοχή μας,

να ταράζει την ερωτική μας ισορροπία;

Ποιητή μου!

Κράτα με απόψε

μες στις πελώριες φτερούγες σου

και υπερασπίσου με, με όλη σου τη ζωή!

Τώρα, στις εκβολές μου,

μπορείς ακόμα πιο δυνατά

να φωνάζεις την ηδονή που αιωρείται!

Και στα πυκνά φυλλώματα

των αγριοτριανταφυλλιών μου,

σκίσε και τα τελευταία κομμάτια του θανάτου,

που κυοφορούν στην παράξενη περπατησιά

των αναμνήσεών σου.

Εδώ, κοντά μου,

θα θυμάσαι μόνο τις αχνές λεπτομέρειες,

που χαράζουν τα παράξενα χρώματα

των ηδονών μας.

Και θα εισέρχεσαι,

ως ταξιδιώτης μεθυσμένος

μέσα στα ευωδερά μονοπάτια

της ερωτικής μου καρδιάς.

Αντιφωνεί, ο ποιητής:

Το πέρασμα της ηδονής

Οχρίδα, ακριβή μου φίλη!

Ένα βάρος με αιματηρές χαρακιές,

αθόρυβα ταράζει

το πέρασμα της ηδονής μας.

Και τα κορμιά μας παραμορφωμένα,

κουβαλούν την αδικαιολόγητη απουσία

της άγριας νιότης.

Μόνο η επιθυμία μας

παραμένει αδιαχώρητο βίο,

που αλλάζει δέρμα

μέσα στο μεγάλο καιρό του χρόνου.

Οι δε οργασμοί μας,

μπερδεμένοι στη διαδρομή των αστεριών,

συγκρατούν τις αόρατες μάσκες

στα ζωγραφισμένα μάτια

των παγιδευμένων μας προσώπων.

Ναι! Στη συνουσία των αστεριών

εναποθέτουμε τους φόβους μας,

ψάχνοντας μέσα από τους

ακρωτηριασμένους μας πόθους,

τα αναπάντητα ερωτηματικά,

που ανειδοποίητα μας πληγώνουν.

Η λίμνη Οχρίδα, λέει:

Μια άλλη νύχτα

Ποιητή, πολυακριβέ μου, εσύ!

Σε λίγο, η έναστρη νύχτα

θα τελειώσει τη ζωή της.

Κι όμως, σ' αυτό το λίγο χρόνο που μας μένει,

πρέπει πολλά να γίνουν.

Εγώ, είμαι εδώ για να σ' αγαπήσω

στα ήρεμα νερά της νύχτας,

στην αντανάκλαση της Σελήνης.

Βλέπω την επιθυμία, να σπιθίζει

στο υποτακτικό σου κορμί.

Και αυτό να εισβάλλει

με την ερωτική του τραχύτητα

στις αναρίθμητες ρίζες της ηδονής.

Κι εγώ, δίχως όρια, να απογυμνώνομαι

στο γλυκό ανατρίχιασμα της γλώσσας σου,

αλλάζοντας χρώματα και σχήματα

πάνω στην ήρεμη πέτρα,

που αγκαλιάζει την κραυγή της συνουσίας.

Ποιητή μου!

Απόψε ένας άλλος έρωτας

θα ταξιδέψει έως εμένα,

μια άλλη νύχτα θα τελειώσει τη ζωή της.

Αντιφωνεί, ο ποιητής:

Το μεγάλο κενό

Οχρίδα, γλυκή μου αγάπη!

Εδώ, πρέπει να μάθουμε να σιωπούμε·

να συγκρατούμε τη θλίψη μας,

κλείνοντας τα μάτια στο χρόνο.

Η μακρινή ρωγμή της νύχτας,

φτιαγμένη με τα φιλιά μας,

θα νοσταλγεί πάντα τη μέρα της γέννησης,

το μεγάλο κενό, που περπατάει

στο αντίστροφο στερέωμα του φεγγαριού.

Ναι! Εκεί, άκουσα το τραγούδι της σιωπής,

που γλιστρούσε στα τρυφερά μέρη του κορμιού σου

για να εξαντληθεί στο κατώφλι

του καλά διατηρημένου Σύμπαντος.

Οδυνηρή η νύχτα αυτή,

δίχως ελπίδα για ένα τέλος!

Οδυνηρή κι η αντανάκλασή της,

δίχως ελπίδα του θανάτου!

Η λίμνη Οχρίδα, λέει:

Σταγόνες ανακούφισης

Ποιητή μου, μαργαριτάρι μου, εσύ!

Το άδειο, που υπήρχε ανάμεσά μας,

ήταν η απουσία μας

και τίποτα δε μας συνάντησε

πίσω από τα συρματοπλέγματα των αστεριών.

Ούτε καν η απιστία μας,

που συντρίφτηκε κι αυτή

στην αντανάκλαση των υδάτων.

Εγώ, ονειρεύτηκα την κληματαριά,

που εισχωρεί επίμονα

στις φυλλωσιές των δέντρων,

τραγουδώντας την Αυγουστιάτικη νύχτα.

Αλήθεια, στον έρωτά μας

πόσο μακρινός στάθηκε ο άλλος κόσμος

και πόσο ο θάνατος μας ξέχασε;

Τώρα, που η νύχτα νικήθηκε

στο φως των ηδονών

κι η λίμνη στέρεψε στις καρδιές μας,

εγώ, καρτερώ τα όσα από εσένα αγάπησα,

καρτερώ τη φωνή σου,

τις σταγόνες ανακούφισης,

που μέθυσαν τις αμμουδερές όχθες

των εκβολών μου.

Ακριβέ μου, ποιητή!

Απόψε, η νύχτα

θα αφήσει τα όνειρα στα ποιήματα.

Κι ο θάνατος και τα νυχτολούλουδα

θα θυμούνται, πως κι εγώ,

η Λίμνη, αγάπησα.

Αντιφωνεί, ο ποιητής:

Σε νύχτα ποιητών

Οχρίδα, αψεγάδιαστη, εσύ!

Στη σιωπηλή ακρογιαλιά σου

τραγουδώ την ανακύκλωση τ' Αυγούστου.

Με την αναπνοή μου ανασκαλεύω

τ' ανάγλυφα στολίδια της ψυχής σου.

Συμφωνίες νερών διαφεύγουν δροσερά

στη χαραγμένη φαντασία της σιωπής,

που καθορίζει τη γλυφή ζωή σου.

Ανυπότακτα, ανταλλάζουμε

τους κύκλους των ονείρων μας

και οι ψεύτικες αλήθειες

τρεμοπαίζουν στην άνοδο

και στην κάθοδο των καιρών,

ανακατεύοντας το ψυχικό αίμα

στις θωπείες της φωτιάς.

Μήτε οι ικεσίες της φλόγας,

θα προσκυνήσουνε το φως,

που μέλλεται να δούμε.

Μπορεί και μια απλή φυλλωσιά,

να πέσει σε ύπνο γλυκασμού

για να κραυγάζει τη λύπη μας.

Εγώ, θα κοιμηθώ

εκεί, που δεν άκουσε κανείς

τις πατημασιές των απόβροχων αισθημάτων.

Οχρίδα, απόψε χάνομαι

σε νύχτα ποιητών!

Χάνομαι με δάκρυα πουλιών,

σε ένα παιχνίδι ερμηνειών,

που κλείνει τη ζωή μου.

Η λίμνη Οχρίδα, λέει:

Λίγο ακόμα

Ποιητή, αιώνιο φως μου!

Με τα τελευταία ακροδάχτυλα τ' Αυγούστου

προσπαθώ να σκορπίσω

τα δάκρυα φόβου

που κερώνουν την ψυχή σου

-σιωπηρό λήθαργο εναγκαλισμού.

Προσπαθώ να σε κρατήσω

με ό,τι όμορφο απομένει από τον έρωτά μας

-κηλίδα αιώνια παραμυθιού.

Μένουν μόνο τα δάκρυα του φεγγαριού

για να ξανακτίσουν

τα άδυτα των ψυχών.

Λίγο ακόμα και θα φέξει

και ο έρωτας, θα περάσει

τραγουδώντας γονατισμένος,

το τρελό τραγούδι, στη θλιμμένη Λίμνη.

Ο θάνατος, γλυπτό πουλί,

θα ανοίγει τα φτερά του,

μουρμουρίζοντας επιτάφιους ψυχών.

Αντιφωνεί, ο ποιητής:

Ένα παιχνίδι ερμηνειών

Οχρίδα, φιλική μου καρδιά!

Ο έρωτας πέρασε.

Πέρασε, σαν ένα σύννεφο

μέσα από αυτή τη νύχτα!

Κι εμείς τι άραγες να τρυγήσαμε

από όλη αυτή τη νύχτα;

Έρωτα; Χίμαιρες; Θλίψη; Ματαιότητα;

Κι όμως, εγώ, σε ένα παιχνίδι ερμηνειών πίστεψα

κι ένα παιχνίδι ερμηνειών περίμενα...

Nτενίζ, Γιουσούφ και Χιουσεγίν

Τρίπρακτο θεατρικό δράμα

 του Ιωάννη Σωτ. Μποζίκης

                                                                                       Αθήνα 2008

Β΄ Βραβείο θεατρικού έργου 2007

της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

Με το στρατιωτικό νόμο της 12ης Μαρτίου 1971, η Τουρκία βυθίζεται στο σκοτάδι. Η ελευθερία του λόγου και της σκέψης καταπιέζεται συστηματικά, από μια ομάδα στρατιωτικών και τεχνοκρατών του μεγάλου κεφαλαίου. Οι συστηματικοί στρατιωτικοί νόμοι της κυβέρνησης του Nihat Erim καταδυναστεύουν αφάνταστα τον τουρκικό λαό, που ζει μέσα σε μια πολιτική, κοινωνική και οικονομική αστάθεια και ανασφάλεια. Οι σκοτωμοί, οι εξαφανίσεις, οι προσαγωγές και τα βασανιστήρια αποτελούν τις καθημερινές ραδιοφωνικές ειδήσεις. Οι στρατιωτικοί νόμοι δικάζουν απερίσκεπτα με μοναδικό κριτήριο την προστασία της δήθεν δημοκρατίας, στέλνοντας σε θάνατο σχεδόν την πλειοψηφία των κατηγορουμένων. Η εκδίκαση σε θάνατο έχει καταντήσει μια καθημερινή διαδικασία ρουτίνας. Εκατοντάδες άτομα κατηγορούνται για προδοσία και συνεργασία με ξένες αριστερές και κομουνιστικές δυνάμεις.

Οι Ντενίζ, Γιουσούφ και Χιουσεγίν, τρεις επαναστάτες φοιτητές, ρομαντικοί οραματιστές μιας δίκαιης δημοκρατίας, αλλά τρομοκράτες και αναρχικοί κατά τα λεγόμενα των τουρκικών Αρχών, καταδικάζονται σε θάνατο και εκτελούνται. Ο Ντενίς Γκεζμίς, που κατηγορείται για αρκετά πολιτικά αδικήματα από τις Αρχές, συλλαμβάνεται στις 16 Μαρτίου του 1971 στο Gemerek της Ανατολίας, οι δύο φίλοι του δε, Γιουσούφ Ασλάν και Χιουσεγίν Ινάν συλλαμβάνονται, ο πρώτος στις 18 Μαρτίου στο Şarkışla και ο δεύτερος στις 23 Μαρτίου 1971 στο Pınarbaşı της Ανατολίας. Και οι τρεις οδηγούνται στα κελιά των στρατιωτικών φυλακών του Μαμάκ, που βρίσκονται κοντά στην Άγκυρα. Παλιότερα, το 1968, αυτοί οι τρεις νέοι είχαν συλληφθεί και μετά από άγριους βασανισμούς αφέθηκαν ελεύθεροι. Όμως αυτή τη φορά, η σύλληψή τους είναι οριστική και θα τερματιστεί με τον άδικο θάνατό τους.

Εικόνα ( Πράξη ) δεύτερη

Είναι Μάιος του 1972, ένα βράδυ Τετάρτης, στις στρατιωτικές φυλακές Μαμάκ, κοντά στην Άγκυρα και περίπου ένα χρόνο μετά την ανακοίνωση των θανατικών ποινών των κρατουμένων από τα Στρατιωτικά Δικαστήρια της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Επί της σκηνής, βρίσκονται, στο βάθος, τα τρία κελιά των κρατουμένων Ντενίζ, Γιουσούφ και Χιουσεγίν, αριστερά το γραφείο του Διευθυντή των φυλακών, στη μέση ένα τραπέζι μ' ένα πάγκο και δύο καρέκλες και δεξιά ένα μικρό γραφείο, όπου κάθεται ένας δεσμοφύλακας που μισοκοιμάται. Μπροστά στα κελιά στέκονται τρεις χωροφύλακες της Στρατονομίας, γερά αρματωμένοι. Στο βάθος ακούγονται κλάματα, φωνές από φρικτούς πόνους βασανιστηρίων, βρισιές κι εκφοβισμοί όπως: «Ταραχοποιοί!!! Αναρχικοί!!! προδότες!!! Μπολσεβίκοι!! Πράκτορες των Σοβιετικών!! Μόνο από ξύλο καταλαβαίνετε!!» Από μια άλλη πλευρά, κάποιος κρατούμενος τραγουδά με πάθος ένα μοιρολόι, συνοδεύοντάς το με ένα παραδοσιακό σάζι. Η όλη σκηνή είναι πολύ αδρά φωτισμένη, σχεδόν σκοτεινή θα λέγαμε. Στην αίθουσα μπαίνουν οι δύο συνήγοροι της υπεράσπισης, οι Νιγιαζί Αγκίρνασλι και Ορούτς Ερέλ, με σκοπό να ανακοινώσουν στους κατάδικους πελάτες τους την οριστικοποίηση των θανατικών τους ποινών. Δυστυχώς οι ποινές αυτές εγκρίθηκαν τελεσίδικα από τη Γερουσία και τα τελικά πορίσματα σχετικά με τις εκτελέσεις τους, υπογράφηκαν και από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Οι τρεις κατάδικοι, Ντενίζ, Γιουσούφ και Χιουσεγίν, με αμείωτο ρυθμό συνεχίζουν την απεργία πείνας, που αποφάσισαν ομόφωνα, εδώ και έντεκα ημέρες. Η επίσκεψη των δύο συνηγόρων στις φυλακές είναι η τελευταία που προκύπτει πριν την εκτέλεση των θανατικών ποινών και έχει και ένα δεύτερο σκοπό, να πείσει τους κατάδικους να σταματήσουν αμέσως , την πλέον αδικαιολόγητη, απεργία πείνας.

1ος συνήγορος: Λίγο φως! Δε βλέπουμε τη μύτη μας! Θα σκοντάψουμε!

2ος συνήγορος: Δεν είν' κανείς εδώ! Ανάψτε κανένα φως επιτέλους!!

Μεχμέτ: (Πετιέται από τον ύπνο.) Τρομοκράτες!! Τρομοκράτες!! Δεχόμαστε επίθεση!! Στα όπλα!! Στα όπλα!! (Επικρατεί αναστάτωση στη φυλακή, οι χωροφύλακες πηγαινοέρχονται δεξιά κι αριστερά, ανάβουν τα φώτα.)

1ος συνήγορος: Τι σας έπιασε κύριέ μου και φωνάζετε; Δικηγόροι είμαστε!! Οι συνήγοροι των εικοσιένα κρατουμένων, που καταδικάστηκαν σε θάνατο!

Μεχμέτ: Κύριέ μου, όσοι κρατούνται εδώ, είναι όλοι καταδικασμένοι σε θάνατο!! Συγκεκριμένα πέστε μου, για ποιους κατάδικους μιλάτε;

1ος συνήγορος: Για τους Ντενίζ, Γιουσούφ και Χιουσεγίν κύριε χωροφύλακα!!

Μεχμέτ: Γι' αυτούς τους αναρχικούς!! Τους καταραμένους Μπολσεβίκους! Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που τους φέρανε σ' αυτά τα κελιά. Ένας χρόνος πέρασε που καταδικάστηκαν σε θάνατο κι ακόμα η ποινή τους δεν εκτελέστηκε!! Αλλά τι να πω, όταν υπάρχουν δικηγόροι σαν κι εσάς, που υπερασπίζονται τέτοια αποβράσματα της κοινωνίας, ο τόπος μας δε θα δει ποτέ δικαιοσύνη!!...

1ος συνήγορος: Σας παρακαλώ προσέξτε τα λόγια σας και μην παραφέρεστε!!

Μεχμέτ: Εδώ και έντεκα μέρες, ξεκίνησαν μια απεργία πείνας, για να μας προκαλέσουν προβλήματα!! Αν τους είχαν εκτελέσει, δε θα είχαμε φτάσει ως εδώ!! (Στο βάθος ακούγονται και πάλι φωνές από τα βασανιστήρια, κλάματα, κραυγές και ύβρεις όπως προηγουμένως.)

2ος συνήγορος: Τι γίνετε εδώ κύριέ μου; Δεν πιστεύω να βασανίζετε τους πελάτες μας;

Μεχμέτ: Εσάς δε σας πέφτει κανένας λόγος! Εξάλλου δεν καταλαβαίνω, τί ζητάτε αυτήν τη βραδινή ώρα στις φυλακές του Μαμάκ;

1ος συνήγορος: Παρακαλώ κύριε, αφήστε τα περιττά λόγια και καλέστε το Διευθυντή σας! Έχουμε κάτι σοβαρό να του ανακοινώσουμε!!

Μεχμέτ: Δεν πιστεύω να μας φέρνετε κάποια απόφαση για την απελευθέρωσή τους!!

2ος συνήγορος: Αυτό, προσωπικά, δε σας ενδιαφέρει! Σας ζήτησα να μας φέρετε σε επαφή με το Διευθυντή σας!!

Μεχμέτ: Καλά!! Καλά!! Θα πάω να τον φωνάξω. (Κατευθύνεται προς την αριστερή πλευρά, όπου βρίσκεται το γραφείο του Διευθυντή. Χτυπάει την πόρτα.) Κύριε Διευθυντά! Κύριε Διευθυντά!

Διευθυντής: Τι τρέχει; Μεχμέτ! Τι τρέχει τέτοια ώρα; Δε θα έχουμε καθόλου ησυχία;

Μεχμέτ: Δύο δικηγόροι θέλουν να σας δουν!

Διευθυντής: Πες τους ότι τώρα, τέτοια ώρα που ήρθανε, δε γίνεται! Ας έρθουν αύριο το πρωί!

Μεχμέτ: Κύριε Διευθυντά, μάλλον έχουν κάτι σοβαρό να σας ανακοινώσουνε!

Διευθυντής: Τι σοβαρό να έχουνε βρε Μεχμέτ;

Μεχμέτ: Δεν ξέρω! Μάλλον οι ίδιοι θα σας πουν! Όπως λένε, φαίνεται να ήρθαν για τους τρεις αριστερούς!

Διευθυντής: Ποιους τρεις αριστερούς βρε Μεχμέτ; Εδώ, σ' αυτήν τη φυλακή, όλοι οι κατάδικοι αριστεροί είναι!

Μεχμέτ: Να, για τους τρεις γνωστούς ήθελα να σας πω! Για τους Ντενίζ, Γιουσούφ και Χιουσεγίν!!

Διευθυντής: Μην είναι τρομοκράτες και μπήκαν μέσα για να ελευθερώσουν την παρέα τους;

Μεχμέτ: Όχι κύριε Διευθυντά μου! Δε φαίνονται για τέτοιοι!

Διευθυντής: Μην είναι κανένας εισαγγελέας ή ακόμα χειρότερα κανένας επιθεωρητής;

Μεχμέτ: Σας είπα κύριε Διευθυντά, είναι συνήγοροι των γνωστών κρατουμένων!

Διευθυντής: Μεχμέτ, πες τους ότι έρχομαι αμέσως!! (Ο χωροφύλακας επιστρέφει στους δικηγόρους.)

Μεχμέτ: Κύριοι, περάστε να καθίσετε στο τραπέζι, σε λίγο ο Διοικητής θα έρθει να σας συναντήσει! (Οι συνήγοροι παίρνουν θέση στο τραπέζι. Ο πρώτος συνήγορος φαίνεται να είναι λίγο ταραγμένος. Ανάβει ένα τσιγάρο και τραβάει μια ρουφηξιά.)

1ος συνήγορος: (Στον συνάδελφό του.) Πραγματικά φίλε μου, μετά από τόσο αγώνα, δεν το φανταζόμουν ότι θα φτάναμε εδώ! Τώρα πια, οριστικά, χάσαμε το παιχνίδι!! (Ο χωροφύλακας στήνει αυτί για να αρπάξει κάποιες πληροφορίες.)

2ος συνήγορος: Τουλάχιστον, ας καταφέρουμε να τους πείσουμε να σταματήσουν την απεργία πείνας! Πλέον, όπως βλέπω, δεν υπάρχει λόγος, αφού οι ποινές τους έχουν οριστικοποιηθεί και από την Γερουσία. (Εκνευρισμένος και ταραγμένος.)

1ος συνήγορος: Δεν ξέρω ποιος απ' τους δυο, θα τους το πει πρώτος! Ο Θεός μας ας είναι βοηθός! Ειλικρινά, δεν έχω το θάρρος! Πρώτη φορά μου συμβαίνει να ανακοινώνω την οριστική απόφαση μιας θανατικής ποινής, σ' έναν πελάτη μου! (Σβήνει το τσιγάρο του.)

2ος συνήγορος: Ας ευχηθούμε και ένα μεγάλο κουράγιο στους πελάτες μας για το Γολγοθά που μέλλεται να περάσουν!! (Ο διοικητής βγαίνει από το δωμάτιό του και κατευθύνεται προς τους δύο δικηγόρους.)

Διευθυντής: Ποιος ο λόγος αυτής της απροειδοποίητης βραδινής επίσκεψης στις φυλακές μας, κύριοί μου;

2ος συνήγορος: Καλησπέρα σας κύριε Διευθυντά! Σας ζητούμε συγγνώμη, που σας ενοχλούμε τέτοια ώρα! Αλλά ήρθαμε εσπευσμένα, για να ανακοινώσουμε στους πελάτες μας την οριστικοποίηση των θανατικών τους ποινών. Πρέπει τώρα, να μας φέρετε σε επαφή μαζί τους, για να τους το γνωστοποιήσουμε! Θα τους παρακαλέσουμε επίσης, να σταματήσουν αυτή την απεργία πείνας, που πραγματοποιούν εδώ και έντεκα μέρες! Δεν υπάρχει πλέον λόγος να τη συνεχίσουν!

Διευθυντής: Και η Γερουσία μας ενέκρινε το εκτελεστικό βούλευμα;

1ος συνήγορος: Πού είστε κύριε Διευθυντά; Όπως φαίνεται δεν παίρνετε στα σοβαρά τα πολιτικά γεγονότα! Και η Γερουσία μας! Αλλά δυστυχώς κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέγραψε αυτά τα εκτελεστικά βουλεύματα!!! Οι εκτελέσεις μάλλον θα γίνουν εντός τούτης της εβδομάδος. Λοιπόν, όπως βλέπετε, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίζουν την απεργία πείνας! Οπωσδήποτε πρέπει να τους πείσουμε να την σταματήσουν!! Δεν μπορούν να πάνε έτσι εξαθλιωμένοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα! Εμείς, οι συνήγοροί τους, δε θα δεχτούμε με κανένα τρόπο να εκτελεστούν υπό αυτές τις απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνθήκες!!

Διευθυντής: Ειλικρινά, θέλω να σας ομολογήσω ότι δεν περίμενα μια τέτοια άσχημη εξέλιξη! Τώρα, που μου το είπατε, έμεινα έκπληκτος! Πάντα ήλπιζα, ότι κάτι θα γινόταν την τελευταία στιγμή! (Στεναχωρημένος και ταραγμένος, ανάβει ένα τσιγάρο, έπειτα διατάζει σ' έναν δεσμοφύλακα.) Κενάν, πήγαινε να μας ετοιμάσεις τρία τσάγια!!

Κενάν: Αμέσως κύριε Διευθυντά!!

Διευθυντής: Τρία νέα παλικάρια, τρία νέα βλαστάρια, θα πάνε στο βρόντο! Στην αρχή τους συμπεριφέρθηκα λίγο σκληρά, αλλά με τον καιρό τους συνήθισα, τους γνώρισα καλύτερα και αντιλήφθηκα, ότι είχα να κάνω με εξαιρετικούς ανθρώπους, ευγενέστατους και μορφωμένους! Ειδικά ο Ντενίζ, όταν μιλάει σε καθηλώνει! Λένε, πως ήταν πολύ καλός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο. Είναι αλήθεια;

1ος συνήγορος: Ο καλύτερος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Άγκυρας!

Διευθυντής: Κρίμα! Λυπάμαι για το τέλος που θα έχουν! Και έτσι, που εξελίχτηκαν τα πράγματα, τίποτα πια δεν περνάει από τα χέρια μας! Αν και τούτη την ώρα τη βραδινή δεν επιτρέπεται να σας φέρω σε επαφή με τους κατάδικους, εν τούτοις, με προσωπική μου ευθύνη θα το κάνω! Τουλάχιστον, για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη! (Διατάζει ένα δεσμοφύλακα.) Μεχμέτ! Πάρε ένα βοηθό για να φέρεις τους τρεις κατάδικους και πρόσεξε τη συμπεριφορά σου!! Δε θέλω άσκοπα επεισόδια κι ούτε βρισιές από το στόμα σου!!

Μεχμέτ: Εντάξει κύριε Διευθυντά! (Στο βάθος ακούγονται και πάλι οι κραυγές, τα κλάματα και οι βρισιές από τα βασανιστήρια.)

Διευθυντής: Και πες σ' αυτόν τον Σελτσούκ να σταματήσει αμέσως τα βασανιστήρια!! Απόψε θέλω ησυχία! Εξάλλου έχουμε και δύο επισκέπτες, δύο νομικούς κι είναι ντροπή να μαθαίνουν αυτά που γίνονται μέσα στις φυλακές!! Άντε και κάνε γρήγορα!! (Ο Κενάν μπαίνει μέσα με τα τσάγια και τα προσφέρει στους επισκέπτες και στο Διευθυντή. Ο Διευθυντής απευθύνεται στους δικηγόρους.)

Διευθυντής: Κύριοι, σήμερα περάσαμε μια πάρα πολύ δύσκολη ημέρα! Το πρωί είχαμε τρεις επισκέψεις! Είχαν έρθει οι γονείς των τριών κρατουμένων, που υπερασπίζεστε!

1ος συνήγορος: Δε μάθαμε τίποτα! Πώς έγινε και τους το επέτρεψαν; Για συνεχίστε παρακαλώ!!

Διευθυντής: Όπως πληροφορήθηκα αργότερα, μάλλον είχαν έρθει για να πείσουν τα παιδιά τους να υποβάλλουν αιτήσεις χάριτος. Αλλά, φαίνεται ότι δεν τα κατάφεραν. Όλοι οι κρατούμενοι ήταν κατηγορηματικά αρνητικοί σε αυτήν την πρωτοβουλία. (Στο βάθος ακούγονται πόρτες να ανοιγοκλείνουν και κάποιοι να μιλούν έντονα.) Εξάλλου, οι γονείς τους ξαφνιάστηκαν όταν τους βρήκαν σε απεργία πείνας. Δεν το περίμεναν καθόλου. Ο Ντενίζ, ο Γιουσούφ κι οι άλλοι, έχουν μεγάλη αντοχή, αλλά ειλικρινά, δεν ξέρω πόσο θ' αντέξουν!! Ο μόνος που με προβληματίζει, είναι ο Χιουσεγίν! Αυτός, έχει ένα πρόβλημα με το στομάχι του. Οι φίλοι του, του πρότειναν να σταματήσει αμέσως την απεργία, αλλά για λόγους αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε αυτούς, δεν το δέχτηκε. Φαίνεται ότι υποφέρει αρκετά και δεν δέχεται να δει το γιατρό των φυλακών. Δε μου λέτε, αυτήν την είδηση, τη θλιβερή, ποιος από τους δύο σας θα τους την πει;

1ος συνήγορος: Δεν ξέρω, προβληματίζομαι πραγματικά!

Διευθυντής: Μα σας βλέπω αναποφάσιστους και ιδιαίτερα συγκρατημένους!

2ος συνήγορος: Κύριε Διευθυντά, είναι όπως τα λέτε! Προηγουμένως κι εμείς οι δύο αυτό συζητούσαμε!

Διευθυντής: Τότε, αφήστε να τους την πω εγώ! Ελπίζω να τα καταφέρω, εκτός και αν ο Μεχμέτ τους την έχει ήδη σφυρίξει! Κάτι τέτοια, συνηθίζει να τα κάνει! Τους έχει τόσο άχτι, που φαντάζομαι ότι θα τους την έχει ήδη πει! (Οι δεσμοφύλακες φέρνουν τους τρεις κρατούμενους δεμένους με χειροπέδες. Ο Διευθυντής απευθύνεται στους κατάδικους.) Κύριοι, τούτη την ιερή ώρα θα ήθελα να σας βγάλω τις χειροπέδες, αλλά δυστυχώς ο νόμος δε μου το επιτρέπει! Ήδη, το ότι βρίσκεστε εδώ, τέτοια ώρα, είναι μια παράβαση του κανονισμού μας! Αλλά, παρόλο που διατρέχω ένα μεγάλο κίνδυνο, εγώ το ξεπερνάω. Απόψε, οι συνήγοροί σας μας επισκέφτηκαν με σκοπό να σας ανακοινώσουν ένα πολύ σοβαρό και κατά τα άλλα για εσάς, δυσάρεστο θέμα. (Ταραγμένος, ανάβει ένα δεύτερο τσιγάρο και προσφέρει τσιγάρα στους συνηγόρους, που έχουν χαμηλά τα βλέμματα και καθηλωμένα πάνω στο τραπέζι.)

Ντενίζ : (Αντιλαμβανόμενος τη δυσκολία των συνηγόρων.) Δε χρειάζεται κύριε Διευθυντά να μας το πείτε!! Ο Μεχμέτ μας έχει ήδη πληροφορήσει για την οριστικοποίηση των εκτελέσεών μας!

Διευθυντής: Βρε τον άτιμο!! Μεχμέτ!! Δε σου είπα να μην πεις τίποτα!!

Μεχμέτ: Κι εγώ αυτό έκανα, αλλά δεν μου είπατε να μην τους πω τα ευχάριστα νέα!

Διευθυντής: Ευχάριστα τα λες αυτά τα νέα; Δεν ντρέπεσαι! Χάσου από τα μάτια μου! Αυτήν την φορά μου φαίνεται ότι το παράκανες!! (Ο Μεχμέτ βγαίνει έξω χωρίς να πει τσιμουδιά.)

Ντενίζ : Δεν πειράζει κύριε Διευθυντά! Τι σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο μας το είπε! Σημασία έχει το αποτέλεσμα! Η βεβαιότητα, πλέον, των εκτελέσεών μας! Κύριοι συνήγοροι, κύριε Διευθυντά, σε λίγες μέρες δε θα υπάρχουμε πλέον!! Στην πραγματικότητα γνωρίζαμε ότι τα πράγματα εκεί θα έφταναν! Αυτά τα ανδρείκελα, πού να έβρισκαν το θάρρος να μας αθωώσουν! Αν το έκαναν, με μιας θα κατέρρεε όλο το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο τους! Έτσι λοιπόν, προτίμησαν να μας θυσιάσουν, για να μείνουν στην εξουσία! Εμείς, το μόνο που ευχόμαστε, είναι οι θυσίες μας να μην πάνε στο βρόντο, ο λαός, ο κόσμος που μας αγαπάει, να καταλάβει πραγματικά, για ποιους λόγους μας εκτέλεσαν τελικά! (Συγκινημένος ο 1ος συνήγορος, δακρύζει. Ο Ντενίζ απευθύνεται στον 1ο συνήγορο.) Κύριέ μου, αυτή τη στιγμή δε χρειάζονται δάκρυα, αυτά δεν ωφελούν σε τίποτα! Απλώς χρειάζεται μεγάλη επιμονή για να αποδείξετε στο λαό μας, πόσο γενναία σταθήκαμε μπροστά στην απόφασή τους! Οι εφημερίδες της μεγάλης αστικής τάξης και του μεγάλου κεφαλαίου, ίσως γράψουν για μας άρθρα υποτιμητικά, ίσως να πουν ότι φοβηθήκαμε, ότι πέσαμε, ότι λιποθυμήσαμε, αλλά εσείς, πρέπει με το χέρι σας στην καρδιά, να τους πείτε την αλήθεια, να τους εξιστορήσετε τα τελευταία γεγονότα και την πραγματικότητα!! Εγώ, κι οι φίλοι μου, σας διαβεβαιώνουμε ότι θα πεθάνουμε όπως αρμόζει σε γενναίους επαναστάτες!! Αυτοί που μας λατρεύουν, αυτοί που μας πιστεύουν, θα είναι υπερήφανοι για μας!! Οι επόμενες γενιές, σίγουρα κάτι θα θυμούνται από εμάς!!!

2ος συνήγορος: Εμείς, οι συνήγοροί σας, θα κινήσουμε ουρανό και σύμπαν για να σας γλιτώσουμε! Έστω κι αυτή την τελευταία στιγμή!! Αν όμως τα πράγματα πάνε στραβά κι οι τελευταίες μας προσπάθειες δεν γίνουν δεκτές, τότε, πολύ φοβάμαι ότι θα εκτελεστείτε!! Σε περίπτωση που πραγματοποιηθούν οι εκτελέσεις σας, φυσικά, δε θα δεχτούμε με κανένα τρόπο να εμφανιστείτε αδύνατοι και ατροφικοί μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα! Γι' αυτό, σας εκλιπαρούμε, να σταματήσετε την απεργία πείνας που ξεκινήσατε, διότι τώρα πια, δεν ωφελεί σε τίποτα, παρά μόνο σας κάνει κακό και μειώνει τις δυνάμεις σας! Σκεφτείτε το, αλλά απαντήστε μας γρήγορα!

Γιουσούφ: Αυτό δεν εξαρτάται από μας, αλλά εξαρτάται από το σύνολο των εικοσιένα καταδικασμένων! Εμείς μπορεί να δεχτούμε την πρότασή σας, αλλά οι φίλοι μας, ίσως να έχουν τις αντιρρήσεις τους!

2ος συνήγορος: Όμως αν τους το προτείνει ο Ντενίζ και τους εξηγήσει πώς έχουν τα πράγματα, πιστεύω ότι και οι εικοσιένα καταδικασθέντες θα το δεχτούν!

Ντενίζ: Κύριοι, αυτό αφήστε το σ' εμένα! Κι ελπίζω να τα καταφέρω! (Απευθύνεται στους συνηγόρους.) Αλλά από την άλλη, θέλω κι εγώ μια χάρη από εσάς! Να μου διαβεβαιώσετε ότι στις εκτελέσεις θα βρίσκεστε κοντά μας!!

1ος συνήγορος: (Ιδιαίτερα συγκινημένος και πάλι.) Και οι δύο θα είμαστε εκεί!! Για ό,τι με αφορά, σας το διαβεβαιώνω, σε ό,τι ιερό έχω!! Για μένα θα είναι μαρτυρικό, αλλά θα παρευρεθώ!! Πρώτον για να σας τιμήσω και δεύτερον για να μαρτυρήσω στο λαό μου, πόσο γενναίοι υπήρξατε μπροστά στο θάνατο!! (Στο βάθος ακούγεται ένα μοιρολόι, που το τραγουδάει ένας κατάδικος, συνοδεύοντάς το με ένα παραδοσιακό σάζι.)

Διευθυντής: Θα προσπαθήσω κι εγώ να είμαι κοντά σας, αυτήν την ύστατη ώρα!!

Γιουσούφ: Τις σορούς μας, μην τολμήσετε να τις θάψετε στα χωριά μας! Έστω κι ακόμα αν επιμένουν οι γονείς κι οι συγγενείς μας!! (Χαμηλώνουν τα φώτα.)

Χιουσεγίν: Στην Άγκυρα, δίπλα στον τάφο του Ταϊλάν Οζγκούρ να μας θάψετε και να παραβρεθείτε και στην κηδεία μας!! (Ταραγμένοι, ο Διευθυντής κι οι δύο συνήγοροι, παραμένουν σιωπηλοί.)

Ντενίζ : (Προς στους Γιουσούφ και Χιουσεγίν.) Πάμε παιδιά! Πάμε στα κελιά μας! (Προς στους συνηγόρους και στο Διευθυντή.) Κύριοι, καληνύχτα σας!! Σας χαιρετούμε προσωρινά και ελπίζουμε να σας ξαναδούμε!! Να σας ξαναδούμε, στις εκτελέσεις μας!!

(Σβήνουν τα φώτα και ο ήχος του τραγουδιού εντείνεται.)